Door Thea Houbraken
We zijn bij vrienden, een onverwacht spontaan bezoek. Eerst kon het zelden en alleen lang van tevoren afgesproken. Altijd maar druk, druk. Daarna werd het moeilijk in verband met Corona. Maar nu, nu de mogelijkheid er weer is, voelen deze spontane bezoekjes nog specialer dan daarvoor.
Het loopt tegen etenstijd en er wordt voorgesteld een lekker gevuld broodje de oven in te schuiven. Lief, alleen, ik mag geen gluten. De supermarkt is dichtbij. Iets halen is zo gebeurd. De keuze is tegenwoordig best groot. Het is ook te gezellig om al naar huis te gaan.
In een vreemde supermarkt is het altijd even zoeken. Uiteindelijk heb ik waar ik naar op zoek ben. Ik leg mijn spullen op de band en reken af. Het meisje aan de kassa zegt: 'U mag een bosje bloemen meenemen, ze zijn over de datum'. Daar staan ze in een emmer bij elkaar. Nog bijna volledig in de knop. De bloei van hun leven moet nog beginnen maar ze zijn al afgeschreven.
Ik bedank de dame achter de kassa en in de auto fluister ik ze toe. Jullie zijn mijn extra gouden randje aan deze toch al heerlijke dag.
Ik heb op deze manier een keer vaker een bosje bloemen mee naar huis mogen nemen. De dame voor mij in de rij bedankte er voor met de woorden: 'Nee, dan moet ik ze weer in de vaas zetten en ze staan nog maar één dag'. Dan voel je je als bosje echt afgeschreven, denk ik.
Dit bosje koester ik en zet ze met zorg in een vaas op een mooi plekje in huis, waar ik ze goed kan zien. Het is een lust ze te zien open bloeien. Ze doen zo vreselijk hun best om zich van hun mooiste kant te laten zien. Elf dagen staan ze nu al te pronken. En pas één bloem heeft haar blaadjes laten vallen. Vermoeid van zo mooi mogelijk zijn, en een ander daarmee een plezier doen. Afgeschreven, het mocht want ze kregen een tweede kans en grepen die met beide handen aan.
Zo verging het ook de zwerfkitten die hier zeventien jaar geleden aan kwam lopen. Ik had niks met katten. We gaven haar een kans. Ze maakte me enthousiast voor een tweede kat. Rustiger dan het wilde exemplaar, een echte knuffelkont. Wat blijkt? Iets of iemand een (tweede) kans geven, kan zomaar het verschil maken.