Bloedmooi dit

Door Iris Lucas

Een aantal weken geleden was het zo ver: ik mocht voor het eerst bloed doneren. Nu ik in Tilburg woon is de bloedbank namelijk om de hoek. En het is wel een voordeel dat ik maar vijf minuten hoef te fietsen voor een aderlating. Op mij zijn alle standaardredenen voor bloed doneren van toepassing: je draagt een steentje bij aan de maatschappij, je maakt echt een verschil, en ga zo maar door. En je leest dit denk ik om iets nieuws te leren, niet om dingen te lezen die je al weet. Dus, wat je misschien nog niet weet; hoe dat nou is, bloed doneren. Nadat je ingeschreven bent, mag je als man eens in de 88 dagen en als vrouw eens in de 122 dagen bloed doneren. Heb je een veel voorkomende bloedgroep, dan word je vaker opgeroepen. Toevallig heb ik zo'n populaire bloedgroep, dus werd ik vier maanden na mijn eerste check (ze nemen bloed af en testen voor allerlei ziektes) meteen opgeroepen.

Ik doneer bloed bij de Sanquin-locatie in Tilburg. Het was nogal zoeken aan het begin, want de Sanquin-locatie zit in een verzorgingstehuis (levert je binnen wel gekke blikken op, wat doet zo'n piepjong ding in een gebouw waar de gemiddelde leeftijd 65-plus is?). Binnen is het een en al bedrijvigheid: zusters die mensen voorzien van thee of koffie, zusters die intakes afnemen, zusters die de administratie doen, zusters die naalden in armen prikken en zusters die pleisters plakken. Maar wat me boven alles opviel: de opgewekte sfeer. Deze ruimte was het toonbeeld van gemoedelijkheid, zorgzaamheid en vrolijkheid. Ik werd er spontaan gelukkig van.

Na mijn check-in (waar ze je bloeddruk en ijzerwaarde meten) werd ik door een zuster in een stoel gezet. Vragen als 'Lig je lekker?' en 'Vind je het spannend?' zijn hier niet ongewoon. Toen ik net lag, werd er naast mij een vrouw met dezelfde opgewektheid en zorgzaamheid in een stoel gezet. Van het bloed doneren kan ik me niet zoveel meer herinneren (vond het stiekem toch een beetje spannend), maar ik kan me wel nog heel goed herinneren dat elke zuster hier een hart van goud heeft. Dus: mocht je nog twijfelen over het doneren van bloed; beschouw dit dan als een seintje en schrijf je in!