Fontgrootte: +

Carolien Michiels; “We moeten niet te veel van kinderen afpakken”

"Ik kom hier niet vandaan. Ik kom uit Alphen. Toen ik afstudeerde was er weinig werk in het onderwijs. Overal gesolliciteerd, ook in Netersel. Toen mocht ik op gesprek komen en hebben ze me aangenomen." Carolien de Jong is twaalf jaar geleden als juf begonnen op de basisschool in Netersel. "Na een jaar heb ik Niels in Reusel leren kennen. We gingen toen wel eens in Reusel op stap. Niels woonde nog in Hapert maar was in Netersel aan het bouwen. Dat ik Niels leerde kennen heeft niets met school of Netersel te maken!"

Inmiddels heet ze Carolien Michiels, heeft ze samen met Niels drie dochters en werkt ze als juf in Casteren. "Acht jaar geleden zijn we in Schuttersweg gaan wonen. Een mooi dubbel blok maar met een kleine tuin en smalle oprit. Toen we de auto op de oprit aan de kant moesten zetten om er met de fiets en de kinderen door te kunnen gingen we denken aan een ander huis. En nu bouwen we met dezelfde buren een blok maar op een groter perceel." Carolien woont in de garage op de bouwplek. Op de vraag wanneer het huis af is zegt ze "Gisteren? Maar als ik reëel ben over een jaar of anderhalf!"

Juf zijn én moeder
Evi de oudste dochter van zes is uit logeren. Anouk van vier wordt voorgelezen door Niels. Sofie, van één jaar oud ligt al in haar bedje. "Ik heb altijd gezegd dat als ik straks kinderen krijg dan wil ik niet dat ik ook juf ben op dezelfde school. Toen ik zwanger was heb ik meteen gezegd dat als er ergens anders een baan is, wil ik daarnaar toe. Evi was goed en wel geboren toen kwam er een baan in Casteren." Carolien heeft inmiddels lesgegeven aan alle klassen. "Ja, ik heb altijd gezegd dat ik alle groepen wilde hebben. In Casteren 7 en 8, in Netersel 3,4,5 en 6. Nu doe ik 1 en 2. In het begin moest ik wennen want het is wel een verschil hoe je tegen kinderen praat. Maar nu mijn kinderen zelf zo oud zijn is het wel heel leuk."
"Toen ik zelf geen kinderen had was ik een heel andere juf. Ik heb veel meer geduld met kinderen. Het heeft me zeker bij de kleuters een andere juf gemaakt.

Zelf laten doen
Ik ben heel erg van kinderen het zelf laten doen. Dus geen kerstboom voorknippen, maar knutselspullen neerleggen en zeggen maak maar een kerstboom. Sommige ouders krijgen een kerstboom en andere ouders krijgen 28 vouwblaadjes op elkaar en dan moeten we erbij zeggen dat het een kerstboom is. Je krijgt op die manier wel een echt werkje van het kind en niet van de juf!" Carolien legt uit dat ze eerst vond dat het allemaal moest kloppen. "Sinds ik de kleuters ben gaan doen, ben ik erachter gekomen dat we niet te veel van kinderen moeten afpakken. Wij zeggen dat het iets moet worden. Ik heb groene papiertjes neergelegd en daar moet een kerstboom van gemaakt worden. En dan is er een kindje die roze papiertjes opplakt. Hoe snel je dan gewend bent om te zeggen het wordt een kerstboom. Dat probeer ik nu bewust niet te doen, maar te vragen 'Goh,wat ben je aan het maken, dat heb je mooi bedacht'."

Lijntjes
Carolien vindt het waardevol dat ze les heeft gegeven aan alle klassen. "Je weet wat het startpunt is van groep 3 en hoe je daar met de kleuters spelenderwijs naartoe kunt gaan. En het is belangrijk dat je een lijntje hebt met ouders, dan weet je wat er thuis speelt en thuis weet wat er op school gebeurt. Dus als ik 's ochtends een berichtje lees via de app Social Schools dat een ouder heeft gestuurd, kan ik er meteen op reageren als het kind binnenkomt. Dat is echt fijn."


Ingeruild
Kinderzitjes