Daan van Doormaal; Transgender

DoorAns Werdekker

Zelf wilde hij met zijn vier jaar 'Daan' heten en geen jurken of rokken meer aan. Het pas echt vertellen dat hij transgender was durfde hij na een aflevering van Spangas (Waar dit ook aan de orde kwam). Eerst werd zijn moeder in vertrouwen genomen. Zij moest het van Daan aan zijn vader vertellen. Moeder had het al wel zien aankomen, vader dacht meer dat het een fase was.

Reacties
Daarna moesten ook zijn twee broers op de hoogte worden gebracht. Daan, een tweeling, vond zijn tweelingbroer goed reageren want die had er geen moeite mee. Zijn oudere broer had een reactie van: "Je bent pas een man als er iets onder hangt." Doordat hij Daan bij zijn meisjesnaam bleef noemen, was er wat verwarring ontstaan op school. Uiteindelijk kan hij er nu wel mee omgaan.

Verder verloop
Hierna werd het natuurlijk meer en meer bekend, zoals bij de voetbalclub. Dit was vooral omdat hij niet meer bij de meisjes wilde douchen. Hiervoor verzon hij allerlei smoesjes om het maar niet te doen. Hij liet zijn moeder het aan de club vertellen tijdens een uitwedstrijd. "Ik bleef in de auto wachten tot iedereen het wist. Daarna kwam er iemand van de club mij halen en de reactie was heel tof", vond hij. Men zag hem toen al vaak voor jongen aan, terwijl hij bij de meisjes voetbalde. Ook de school werd ingelicht, vooral omdat er een kamp was gepland en de jongens en meisjes apart moesten in de tent. Daan had toen meer jongens als meisjes te vriend. De helft van de klas had hij tijdens de wandelvierdaagse vertelt dat hij transgender was. "Ik vond het best eng om het iedereen te vertellen", legt hij uit. De directrice en de leraar waren van tevoren al ingelicht (Dit was in groep 8). "Ik was best gestrest om de reacties die zouden komen. Gelukkig waren de meeste kinderen positief." Hij wilde geaccepteerd worden zoals hij was. Waar hij zoal tegenaan liep was dus douchen bij voetbal, omkleden met de gym en hij mocht geen zwembroek aan tijdens zwemmen (Moest badpak of bikini zijn).

Hoe nu verder?
Van hieruit gingen ze verder, eerst een gesprek met de huisarts daarna met een psycholoog. Hiervoor moest hij eerst een hele vragenlijst invullen om te zien of dit echt was wat hij wilde voor ze verder ging, of hij wel in aanmerking kwam. Voor de gesprekken met een psycholoog gingen ze naar het VUMC te Amsterdam of naar Mutsaerts stichting in Eindhoven. De Musaert stichting had toen nog geen optie voor de medische kant. Hierna begonnen ze met puberteitsremmers, dit om de groei van de geslachtsorganen stil te zetten, ook de menstruatie. Deze remmers kreeg hij twee jaar, daarna gingen ze over op spuiten van testosteron. Dit gebeurt om de drie maanden. Met deze verschillende hormonen had hij verschijnselen van een vrouw in de overgang, dus ook kans op broze botten (Ook hiervoor kreeg hij medicijnen). Met testosteron weer mannelijke klachten zoals opvliegender. "Ik val zowel op man als vrouw, ik vind seksualiteit niet zo belangrijk. Meer hoe je bent", zegt hij.

Binnenkort
Binnenkort wordt hij zestien en dan heeft hij de mogelijkheid om zijn borsten te laten verwijderen. Ook mag hij dan officieel zijn naam veranderen en in plaats van een 'V' krijgt hij dan de 'M' in zijn paspoort. Wat er verder nog opvolgt weet hij niet want hier komt veel meer bij kijken. Hier kijkt hij al echt naar uit (Borstverwijdering). Belangrijk vindt hij hoe je je voelt en aangesproken wordt. Hij hoopt met zijn verhaal dat er meer kinderen zijn die hun verhaal durven te vertellen zowel thuis als op school.