Door Anita van Dooren
Het is een mooie nazomerdag. Bij de poort komt het geluid van velerlei fluitende en met elkaar communicerende vogels je tegemoet. Hans-jo die zijn bezoek verwacht komt de poort openen. Opvallend bij het betreden van de tuin zijn de grote groenblijvende bomen afgewisseld met berken, klimop, varens, struiken en lagere beplanting. Er zijn hoogteverschillen aangebracht in zijn voor- en achtertuin; dit fungeert voor opvang van veel regen in korte tijd en om teveel straatwater tegen te houden.
Jeugd
Hans-jo kreeg de liefde voor de natuur al vroeg mee. Hij vertelt: "Ik groeide op bij mijn grootmoeder. Zij had elf kinderen en de tijdelijke zorg van ondervoede kinderen van anderen. Zij tuinierde graag en ik was altijd bij haar. Ik had veel energie die er uit moest en daarom kreeg ik een eigen stukje tuin waarin ik mij uit kon leven. Grootmoeders familie woonde in Vaals (L) en we gingen daar vaak op vakantie. Ik was gefascineerd door de bergen, bossen met varens, maar vooral het weidse uitzicht bovenaf."
Permacultuur
Hans-jo legt uit: "Wanneer je volgens permacultuur tuiniert dan werk je volgens natuurlijke principes. Je observeert en speelt in op de natuurlijke omgeving. Dat houdt in: de behoefte van de dieren in die omgeving, de manier van omspringen met natuurlijke grondstoffen en de biodiversiteit (rijkdom) aan planten, en jou als mens (zonder egoïstische overmatigheid). Ik hergebruik zoveel mogelijk materialen en werk zo min mogelijk met machines. Daarmee blijf ik beter in conditie, scheelt tevens veel herrie."
Vogels
"Ik wilde graag vogels in de tuin en dat lukte met de aanplanting direct. Zij maken dankbaar gebruik van de biodiversiteit. Ik ben dagelijks in de tuin. Houd mij veel bezig met observeren van de tuindieren, gedragingen en hun communicatie. Dat deed ik voorheen al met reeën. Ik heb hele leuke waarnemingen. Daarvan studies gemaakt. Ik heb verslagen en films samengebracht. Het resultaat daarvan is voor mijn oudedagsvoorziening. Er vertoeven hier onder andere meesjes, duiven, mussen, hommels, egels en vleermuizen." Terwijl het interview plaatsvindt, roest er een ransuil in de berkenboom. Hans-jo zegt daarover: "Deze uil zit hier dagelijks. Sommige mensen worden daar enthousiast van. Het is wel een mooie vogel maar voor mij is hij maar saai. Hij zit altijd op dezelfde tak en wordt pas actief als het donker is. Op mijn manier wil ik met de tuindieren communiceren. Dat lukt niet altijd maar ik heb geduld. Ik eet zoveel mogelijk buiten en de tuindieren krijgen dan de korstjes. Ik kan ze zo goed bekijken, en dat vind ik interessant en gezellig."
Natuur
Hans-jo ziet een groot voorbeeld in de Chinese Li Ziqi. "Ik volg deze vrouw op YouTube, zij is zelfvoorzienend en brengt stadsmensen bewustzijn bij. Zij is ook een inspiratie voor mij. Wat zij doet, doe ik in het klein. Wij willen de natuur graag promoten en minder verslechtering."
Repareren als het kan, niet weggooien
Heeft de natuurliefhebber nog andere bezigheden? Hans-jo beaamt dat hij bij enkele Repair Cafés spullen repareerde. "Ik leer dit aan mensen zodat ze daarmee vertrouwd raken en dit zelf kunnen." Naast het hergebruik van materialen vindt Hans-jo het sociale aspect belangrijk. Hij vertelt: "Mijn grootmoeder was bijzonder sociaal, zij had als voorbeeld haar vader. Zij leerde ons zwakkeren in de sociale samenleving te helpen zover dat in jouw mogelijkheid lag. Ik probeer dat in ruimere zin: verbetering van milieu op diverse manieren. Zo hebben dier en mens daar baat bij. Dieren verpesten het milieu niet, daar zorgt de mens voor", aldus Hans-jo Dankers.