Door Arie Schoofs
Pony rijden op een braderie kan niet meer, circusolifanten uit den boze. Marmottenraces waarbij Sjaak Swart tegen André van Duin door een doolhof naar poortjes rende is verleden tijd.
Mijn, in het verre verleden, ervaring met een race is een schildpaddenrace in Dierenpark Animali te Eindhoven. Ik meen voor één gulden kon men dan een schildpad kiezen die met andere 'lotgenoten' een parcours af moesten leggen. De schildpad die als eerste over de eindstreep kwam mocht als huisdier mee met de persoon die hem gekozen had. U raadt het al, mijn schildpad won. Ik trots als een pauw met mijn aanwinst en een A-viertje met gebruiksaanwijzing op huis aan.
Met een paar slablaadjes heb ik het beestje een paar weken in leven kunnen houden. Maar wat gedaan met een dode schildpad, want het schild was toch prachtig om te zien. Het was in die tijd dat we voor Moederdag van een sigarenkistje 'n sieradendoosje maakte en voor Vaderdag een asbak kleide. Met enkele vriendjes kwamen we op het idee om van het schild een asbak te creëren. Hoe blij zou onze pa zijn met dit zeldzaam exemplaar, want wij kenden niemand die zo'n asbak bezat.
Maar hoe pakten we dit aan, want alle ingewanden moesten eruit om alleen het schild over te houden. Ik had de beste ingeving om het kadaver in een pan te koken dan zouden de weke delen er vanzelf afvallen. Het ritueel moest wel in huize Schoofs plaatsvinden als ons moeder niet thuis was.
Pan met water op het gasstel, schildpad erin en wachten maar. Het water begon al aardig te pruttelen maar geen ontleding effecten. Nou hadden wij een afzuigkap loze keuken, dus de rook en geurontwikkeling was op een gegeven moment niet te harden. Erger nog, er kwam niks boven drijven.
Het recept schildpaddensoep googelen ging toen nog niet. Lichte paniek ontstond, ramen en deuren open en met de krant wapperen. Rookmelders waren toen ook nog toekomstmuziek. In een helder ogenblik kwamen we tot het besef om het gas uit te draaien.
Alles leek mee te vallen, bij thuiskomst van ons ma hebben we opgebiecht wat onze bedoeling was.
Het keukenplafond en de muren werden dat jaar opnieuw gesaust, de pan kon naar het oud ijzer en de pad werd alsnog begraven inclusief schild. Onze pa zou het zoals elke Vaderdag met zijn asbak van klei moeten stellen.