Els Notenboom-Suijkerbuijk; Even alle zorgen opzij

Els heeft altijd al kleurgevoel gehad. "In 1997 begon ik aan de kunstacademie waar ik kennis maakte met diverse schildermaterialen. Ik schilder puur op gevoel. Aanvankelijk gebruikte ik krijt en gouache, een dekkende waterverf. Vervolgens ging ik over op acryl en de laatste tijd schilder ik met olieverf", laat ze weten. "Op de academie lieten ze bij kunstgeschiedenis voorbeelden zien van bekende schilders zoals Monet en Picasso om daarna een eigen stijl te ontwikkelen. Naast de wekelijkse lessen moesten we thuis opdrachten maken die op school werden beoordeeld. Na zeven jaar, in 2004, werd mijn portfolio beoordeeld en sloot ik de opleiding met goed gevolg af."

Vier keer verhuisd
Els maakte onder andere portretten, waarvoor modellen poseerden. "In plaats van kwasten te gebruiken, wreef ik hiervoor met een doekje over de verf. Verder haalde ik mijn inspiratie uit wat ik zoal tegenkwam. Als we bijvoorbeeld naar Scheveningen gingen, deed ik ideeën op voor een strandtafereel. Ook dieren en bloemen zette ik op het doek. Ik maakte het allemaal in mijn atelier op de bovenverdieping van ons huis in Goirle, waar ik twee grote schildersezels en mijn spullen had staan. Ik had er stellingen gemaakt, waar de schilderijen op stonden. Vaak was ik met twee werken tegelijk bezig die ik dan zo snel mogelijk wilde afmaken", zegt ze. "Eind 2017 verhuisde ik met mijn man naar een appartement in Hilvarenbeek, omdat ik geen trappen meer kon lopen. In februari 2020 werd ik opgenomen in verpleeghuis Elisabeth in Goirle en daarna was ik een half jaar in Breda, totdat er in augustus vorig jaar plaats vrij kwam in De Clossenborch."

Emotionele waarde
Haar schilderstijl werd steeds vrijer. "Ik kon me er helemaal in uitleven, het was mijn afleiding voor de dagelijkse dingen. Echte schilderijen maak ik niet meer, omdat ik minder goed zie. Mijn laatste echte werk is uit 2017 en toen ik pas in De Clossenborch woonde, heb ik nog een paar kleine schilderijtjes gemaakt. Tegenwoordig doe ik 's woensdagsmiddags hier nog mee met het schilderclubje. Ik ben er in ieder geval lekker mee bezig. Twee keer exposeerde ik mijn werken bij mijn man op het werk, in Eindhoven. Verkopen deed ik niets, want het waren 'mijn kindjes'", aldus Els. "In totaal heb ik zo'n tweehonderd schilderijen gemaakt. Het meest gehecht ben ik aan die van mijn kleindochters: één is een ballerina, de andere is een portret en op het derde staat een kleindochter aan zee; alle drie erg herkenbaar. Het mooiste werk is dat met kippen. Hiervoor gebruikte ik korrels, waardoor ze structuur krijgen en je bepaalde kleurencomposities creëert, waardoor de kippen er helemaal uitspringen."