Frans Verouden (56) uit Middelbeers heeft altijd al affiniteit met muziek gehad. Naast het optreden schrijft hij zelf nummers, die soms verrassend uitpakken. Op latere leeftijd ging Frans zich verdiepen in milieubewustheid, waarbij hij probeert ook anderen te motiveren.​

​De ouders van Frans hadden een boerenbedrijf. "Ze pasten duurzaamheid toe door hun gezonde verstand te gebruiken en door zuinig met dingen om te gaan. De kruidenier en de groenteboer kwamen aan huis en in plaats van wegwerpverpakkingen hadden ze glazen flessen en papieren zakken. Ook hadden we een moestuin en werd er bij ons regelmatig een varken thuis geslacht. Anderzijds werd in die tijd wereldwijd weinig rekening gehouden met het milieu. Zo werd er meer vergif gespoten. Nu zijn we milieubewuster", vergelijkt hij. "Vijftien jaar geleden ben ik voor mezelf begonnen. Hoewel dit toen in Nederland nog niet zo speelde, zocht ik wel naar duurzame mogelijkheden in de cultuursector, onder andere wat betreft energie en afval. Mijn vrouw was daar al langer mee bezig. Het scheiden van afval nam ik van haar over."

Frans zijn grote passies zijn muziek en cultuur. "In deze sector probeer ik als adviseur en keurmeester duurzaamheid naar anderen uit te dragen, zoals bij evenementen en festivals. Zo ondersteun en stimuleer ik zo'n dertig theaters en poppodia. Ik leg uit welke stappen organisatoren hierin kunnen ondernemen. Over het algemeen wordt er flink wat mee gedaan en als het voor een keurmerk is móeten ze wel, maar beter is intrinsieke motivatie", vindt hij. "Ook vroeg ik mensen bij twee evenementen in Oirschot hoe ze omgaan met energieverbruik en afvalbeheer. Voor afvalbeheer zal iedereen stappen moeten maken, gezien de wetgeving vanaf 2024 omtrent wegwerpmateriaal. Kleine stapjes helpen al. Als de energieprijzen omhoog gaan, is het een economische drijfveer de verwarming lager te zetten en verandering van koopgedrag kan voor minder afval zorgen. Bij een supermarktketen kunnen klanten al afvalvrij inkopen doen."

Afval met een doel
Verder geeft Frans gastcolleges op hbo's en universiteiten, die onder meer gaan over het duurzaam inrichten van gebouwen en duurzaam organiseren van festivals. "Studenten reageren vaak enthousiast. Ik vraag hen hoe ze zelf over duurzaamheid denken. Sommigen hechten belang aan een gezonde planeet, terwijl anderen het nog niet voelen. Tijdens de lessen laat ik voorbeelden zien die tot de verbeelding spreken. Zo kunnen koffiedrab en sinaasappelschillen nog gerecycled worden en een nieuwe bestemming hebben. Dat trekt bij studenten de aandacht", merkt hij. "Ook ben ik actief in het zelf organiseren van evenementen in de Beerzen met 't Interieur en Stichting Kubes, al twintig jaar lang, samen met vrienden. Na Corona pakken we nu de draad weer op. We kijken al wel een beetje naar duurzaamheid, maar dat mag zeker nog meer: het energieverbruik is laag, er is weinig afval en we houden het kleinschalig, waardoor er geen grote vervoersbewegingen zijn."

Zingend voor het altaar
Al jong had Frans liefde voor muziek. "Mijn ouders zongen, mijn ooms maakten muziek en ik luisterde vaak naar de radio. Rond m'n zestiende ging ik zelf muziek maken, zingen en liedjes schrijven. Ik speel gitaar en basgitaar, maar zang heeft mijn voorkeur. Bij bands en promsconcerten ben ik dan ook regelmatig gastzanger. Ik heb een brede smaak en houd van (symfonische) rock, soul jazz en complexe muziek. Het belangrijkste is echter dat muziek raakt. Mijn zelfgeschreven nummers zijn vaak Nederlandstalig en gaan over gebeurtenissen uit m'n eigen leven en bij bepaalde gelegenheden wordt ernaar gevraagd. Op verzoek schreef ik eens een nummer, waarin iemand haar aanstaande man in het lied een aanzoek wilde laten doen. Mijn stijl is kleinkunstachtig en pop", omschrijft hij. "Mijn droomwens is om mijn eigen nummers op CD laten zetten. Speciaal voor mij is een nummer dat ik zong toen ik ging trouwen. Wij zeiden niet simpelweg 'ja, ik wil', maar mijn vrouw droeg een gedicht voor en ik bracht zingend mijn ja-woord uit."​