Genieten

 Door Thea Houbraken

Met onze kinderen en aanhang doen we een dagje naar dat pretpark met die tovernar. Heerlijk, weer eens kijken door de ogen van een kind. Ik ga expres bij de poppenspeler met het geitje staan, om de reacties van de kinderen. Hun ogen zien alleen het geitje. Ik zie kleine helden aan de schatkist van de draak zitten, waarna ze snel weg rennen. Ik moet erg lachen als ik een kind tegen vrouw Holle hoor roepen: "Vrouw Holland." Zo'n dag brengt altijd herinneringen boven. In de rij bij de Piraña vertel ik over vroeger in deze attractie. Onze ouders, mijn zussen en ik, gingen hier in. Drijfnat werden we, behalve mijn vader, hij had geen drupje. Tot zijn grote plezier.

Met een gevoel van melancholie denk ik aan hem. Aan alle generaties die hier over diezelfde keitjes hebben staan schuifelen en die er niet meer zijn. We weten het allemaal. We willen meer genieten. Heel vaak worden we opgeslokt door alledaagse dingen. Rennen we door het leven, van afspraak, naar theatervoorstelling. Via werk naar de sportschool. En door naar de supermarkt. Dan komen er van die momenten waardoor je met je neus op de feiten wordt gedrukt. Lieve mensen om je heen worden ernstig ziek. Vallen plots weg. En dan staan we er ineens weer bij stil dat het ook belangrijk is om te genieten. Meer tijd doorbrengen met je dierbaren. Het is niet dat ik niet mijn best doe, maar van tijd tot tijd vergeet ook ik, wat het belangrijkste is in het leven. Als ik dit deel met anderen, gaat het bij hen net zo. Hoe dan? Vragen we ons af.

In het leven zijn deze dingen onvermijdelijk. Kop op, deze dag is een genietmoment. We worden weer drijfnat. Mijn vader heeft vast stiekem geholpen en heeft hier zeker weer enorm plezier om. Het favoriete pretparkmoment van manlief moet nog komen. De frikandellenmuur. Helaas is het al te dicht bij sluitingstijd. De muur is leeg. De wachtrij binnen te lang naar zijn zin. Dus gaan we dichter bij huis nog naar een cafetaria. Op tafel staat een draaipotje met zout. Terwijl hij een tijdje kijkt hoe het grootste deel van het grove zout van zijn friet af stuitert zegt hij: "Nu snap ik waarom ze het tafelzout noemen."