Danique Kwinten; Grenzeloos verliefd: mijn gevoel gevolgd
Danique Kwinten (27), komt oorspronkelijk uit Riethoven, en woont al ruim 3 jaar in Barcelona met haar Cubaanse vriend Michel. Inmiddels hebben ze samen een dochtertje. Danique vertelt aan de lezers van de Uitstraling hoe het allemaal begon…
Door Anny Kessels
"Al na mijn middelbare school wist ik dat ik meer van de wereld wilde verkennen dan alleen Nederland", vertelt Danique aan de Uitstraling via een telefonisch interview. "Na het ontvangen van mijn HAVO-diploma ben ik op 17-jarige leeftijd naar Spanje vertrokken voor een uitwisselingsproject. Dat viel ontzettend tegen en ik ben uiteindelijk eerder met heimwee teruggekomen. Later ben ik nogmaals naar Spanje gegaan als au-pair, maar ook hiervan kwam ik eerder thuis. Op wat voor avontuur ik ook wilde, mijn ouders hebben mij gelukkig altijd gesteund in de keuzes die ik maakte." Als Danique in Nederland was wilde ze weg, maar als ze weg was wilde ze weer naar huis. "Ik heb mij nooit echt helemaal thuis gevoeld in Nederland. Ik ben niet van het carrière maken en het steeds meer geld verdienen, een groot huis en grote auto hebben. Ik deed altijd hard mijn best en toch voelde het alsof het nooit genoeg was."
Cuba
"Na mijn au-pair avontuur ben ik als calculator bij een bouwbedrijf gaan werken, maar ook dat voelde niet goed. Ik vertelde mijn ouders (Ron en Yvonne) dat ik wilde gaan backpacken. Ik zegde mijn baan op en vertrok naar Midden-Amerika. In Cuba ontmoette ik Michel mijn salsaleraar en werd op slag verliefd. Na meer dan een maand in Cuba te zijn met hem, ben ik teruggevlogen naar Nederland. Michel wilde 'ontsnappen' aan het communistische regime van Cuba en zou naar Barcelona vertrekken. Cuba is namelijk net een openlucht-gevangenis, dat heb ik zelf ondervonden. Toen ik in Nederland was, is Michel naar Barcelona verhuist. Eenmaal terug in Riethoven heb ik mijn gevoel gevolgd en ben ik na enkele maanden met alleen een backpack naar Barcelona vertrokken om te kijken hoe onze relatie verder zou verlopen. En het eindresultaat mag er wezen, wij zijn gelukkig, hebben samen ons dochtertje Lea (1,5 jaar) gekregen en we verwachten eind augustus ons tweede dochtertje.
Barcelona
Danique woont in Barcelona, maar daar heeft ze niet specifiek zelf voor gekozen. Danique: "Michel ging hier wonen en zo ben ik hier ook terecht gekomen. Wel heb ik altijd al een voorliefde voor Spanje gehad. Het leven is hier een stuk relaxter dan in Nederland. Elke dag voelt een beetje als vakantie. Na het werk gaan we vaak naar het strand of een drankje doen op het terras. De sociale druk die ik in Nederland voelde, voel ik hier totaal niet. In Nederland is veel meer stress. Al moet ik zeggen dat de Spanjaarden vaak wel iets té relaxed zijn. Het gezegde 'mañana mañana' klopt echt. Vooral als je papierwerk moet regelen. Het is in Spanje net een groot doolhof, waar je eerst uren moet zoeken naar informatie om uiteindelijk bij de juiste persoon/afdeling te komen. Dat kost ontzettend veel energie."
Niet klagen
Danique begint te lachen: "Nu klink ik als een wijze vrouw, maar wij Nederlanders moeten niet zoveel klagen. En anders moeten ze maar eens naar Cuba gaan, dan ondervinden ze vanzelf hoe goed wij Nederlanders het hebben. We hebben het zelf meegemaakt toen we ons dochtertje gingen showen aan de familie van Michel. We hadden voor onszelf alleen handbagage meegenomen met daarin voor drie weken luiers (!), omdat deze niet te koop waren in Cuba. Voor de familie namen we twee grote koffers met eten, kleding en medicijnen mee. Aangezien er vrijwel niets voorradig is. Voor drie weken lang hebben wij continue moeten zoeken naar een flesje drinkwater voor mij. Wat was ik blij dat ik Lea borstvoeding gaf op dat moment."
Terug naar Nederland?
"Nee!", roept Danique, "bij het idee krijg ik het al Spaans-benauwd. My home is where my heart is."
