Royal...
Etentjes geven vindt ze ook heerlijk om te doen, tapas maakt ze dan. Alle hapjes moeten in een ander schaaltje, vindt Helmie. "Ik heb twee kasten vol met allemaal schaaltjes", vertelt ze. Daarnaast heeft ze eens een high tea gegeven maar vond dat haar witte service niet voldeed aan hoe ze dat wilde presenteren. Ze wil dit graag vaker gaan doen. "Nu spaar ik alles van Royal Albert, met de bloemetjes en het gouden randje", vertelt ze, "dat hoort bij een high tea." Ondertussen loopt Wim naar de kast en laat zien welk service Helmie bedoelt, hij showt een kop en schotel. "En als ik hiervan iets zie dan moet ik het hebben. Maar sowieso als ik iets wil en ik zie het, dan wil ik het ook hebben."
"Gezelligheid op nummer één"
Als jonge meid heeft Helmie bij een dansschool gewerkt, lesgegeven en wedstrijden gedanst. Daardoor is ze al in vele landen geweest, dansend op hoger niveau. "In prachtige baljurken", zegt ze, "het was mijn lust en mijn leven." Uiteindelijk is ze vanuit Tilburg in Lage Mierde gaan wonen en heeft achttien jaar bij een modezaak in Bladel gewerkt. Na haar scheiding in 2005 is ze in Bladel gaan wonen en leerde daarna Wim kennen. Wim heeft twee kinderen en Helmie een Jack Russel genaamd Willem. Ze vullen elkaar goed aan, Helmie checkt af en toe wat ze vertelt bij Wim. Hun gezamenlijke interesses zijn tennissen, carnaval en het spel Keezen. Keezen is een combinatie van mens-erger-je-niet en pesten. Daarnaast spelen ze competitie tennis en na het tennissen vinden ze het gezellig om nog wat te drinken. Op vrijdag na het tennissen zorgt Helmie natuurlijk voor de hapjes. Die bereidt ze thuis omdat ze dat het allerfijnst vindt. Ze heeft thuis alle schaaltjes bij de hand. "Gezelligheid staat bij mij op nummer één", geeft ze vrolijk aan. Zo ook tijdens carnaval. "Van hossen hou ik niet, het gaat me vooral om het verkleden. Ik probeer altijd een pak aan te schaffen dat verder niemand heeft."
Even wat anders
Vanuit de mode ging ze de brillenwereld in. Zoals ze zelf zegt: "Even wat anders bij Hans Anders." Ze heeft bewust deze stap genomen. De werkomgeving is gewijzigd maar het contact met mensen en de mensen met een goed gevoel de deur uit laten gaan, is hetzelfde gebleven. Haar tweelingzus Toos noemt ze ook nog even. "We lijken helemaal niet op elkaar", zegt Helmie glimlachend, "maar we kunnen wel op elkaar bouwen."