Wat begon als een geintje, had een serieus en glorieus eind. Wout Vringer (32) uit Oirschot: "Na zeven jaar gestopt te zijn, heb ik weer eens meegedaan aan het Nederlands kampioenschap Jiu Jitsu. Het leverde me twee medailles op." Hij is er zelf nog verbaasd over.​ "Op mijn 26ste stopte ik met Jiu Jitsu in het Nederlands team. Een aantal overwegingen speelden daarbij mee, onder andere dat het een sport is die niet als Olympische sport erkend wordt en we dus geen A-status konden verkrijgen. Dat wil zeggen dat je alles zelf moet bekostigen. Daarnaast vond ik mijn maatschappelijke status en sociaal leven ook zeker zo belangrijk."

Voor de lol
Gestopt dus, maar het contact met teamleden in onder andere een WhatsApp-groep bleef. "We hebben nog regelmatig contact met elkaar. Ik heb met die gasten toch jarenlang de hele wereld overgevlogen, dat schept een band. Dus toen onze coach vroeg of we niet alsnog een poging wilden doen voor het Nederlands kampioenschap hoefden we eigenlijk niet eens zo lang na te denken. We hadden een hele andere insteek, we deden voor de lol mee. Niet echt serieus, dachten we. Maar bij het inpakken van mijn tas de avond ervoor begon het toch een beetje te kriebelen." Hij lacht. "Toch zat er geen druk op. Ook de voorbereiding was heel anders. Zouden we normaal gesproken maanden vooraf al in Nieuwegein zijn gaan trainen, nu deed ieder dat op zijn eigen manier. Meer recreatief dus. Ik ben altijd wel sportief gebleven. Doe aan hardlopen en fitness en heb voetbal gespeeld maar dat is toch anders. In totaal heb ik denk ik twee weken vooraf een keer getraind bij de club voor het NK. Niet te vergelijken met tien keer trainen in de week toen we nog in het Nederlands team zaten."

Verschillende soorten Jiu Jitsu
"Er zijn verschillende vormen van Jiu Jitsu, het fighting systeem, Braziliaans Jiu Jitsu en het Duo systeem. Ik had me ingeschreven voor de eerste twee. Samen met twee teamgenoten kwam ik de eerste rond door, dus het begin was goed. We zaten allemaal in een andere gewichtsklasse dus kwamen elkaar in de wedstrijden niet tegen. Ik kwam uit tegen de nummer drie van de wereld, een jongen van 22. Het was een redelijk zware partij maar ik won. Als je bij de 'ouderen' in deze sport hoort, geeft dat natuurlijk wel een kick."

Keuze
"Natuurlijk moet je een bepaalde conditie hebben om er zo in te gaan. De basis had ik wel, dat wist ik. Destijds moest ik er teveel voor laten om op hoog niveau te kunnen blijven sporten en ook nu vind ik dat me dat teveel 'kost'. Ik heb een gezin, twee kinderen, mijn werk, ben lid van de vrijwillige brandweer in Oirschot en heb een fijn sociaal leven. Ik denk niet dat je beter wordt van jezelf alles onthouden. Daarom heb ik destijds die keuze gemaakt en daar sta ik nog steeds achter."

Eigen tijd
"Nog steeds ben ik recreatief sportief. We zijn net terug van een weekje skiën met de kinderen. Dat vind ik geweldig. Maar tijd voor mezelf heb ik daarbij ook nodig. Met mijn vriendin overleg ik daarover. Ik vind het heerlijk om samen met de kinderen bezig te zijn, maar wil ook zelf skiën. Net als mijn werk bij de vrijwillige brandweer. Voor mijn gevoel krijg ik daarvan een adrenalinekick en die uren 'voor mezelf' vind ik fijn. Als ik op dinsdagavond daar ben, ben ik even geen vader, geen echtgenoot, maar gewoon lekker bezig met wat me goed doet. Een tweejarige opleiding volgen, daarnaast de uren trainen op de kazerne, mijn werk bij Decathlon, mijn gezin, alles tezamen voel ik me daar prima bij."

"Wat het kampioenschap betreft, voor mij is het eigenlijk zo: Ik heb een leuke dag gehad, vrienden van vroeger gezien en me prima vermaakt."​

Geef uw tekst hier ...