Jan Jansen; Wereldreiziger van formaat

Door Riny Brandes-van den Dungen

Jan Jansen, woonachtig in Riethoven, is nog een half jaar verwijderd van zijn prepensioen. Hopelijk zijn er dan weer mogelijkheden om zijn lijst met reizen nog verder uit te breiden. Nu kan hij slechts bladeren door zijn prachtige fotoalbums.

Bescheiden begin
"Ik kom uit een boerengezin van de Hooge Berkt in Bergeijk. Vroeger ben ik nooit ver van huis geweest dus toen ik voor het eerst samen met Petra op vakantie ging hadden we alles tot in de puntjes geregeld; lekker veilig", vertelt Jan met een lach. Tijdens die reis realiseerden ze zich dat al die voorbereidingen geen noodzaak waren. Ook onderweg kun je uitstekend plannen maken en dat maakt je een stuk flexibeler.

Tussen de pinguïns
Speciale herinneringen hebben ze aan de Falklandeilanden: "Vanuit Chili vlogen we naar een van de kleinere onbewoonde eilanden. Op het vliegveld was geen controle; een mes op zak was geen probleem. De piloot zei: 'Als je mij doodt, dood je jezelf'. Met voldoende proviand voor een week werden we afgezet. De enige bewoners waren dieren. Omdat er zelden mensen kwamen zagen ze ons niet als vijanden. De pinguïns pikten nieuwsgierig aan onze kleren terwijl de albatrossen over onze hoofden scheerden."

Horen, zien en spreken
Wie veel reist en verschillende mensen en culturen ontmoet realiseert zich dat hij misschien wel veel weet maar nog veel meer kan leren. Ook Jan heeft dat meerdere malen mogen ervaren: "In de jungle zie je alleen maar 'groen'. Pas als de gids je wijst op bijzondere dieren of planten ontdek je steeds iets nieuws." Maar ook in de 'bewoonde wereld' doe je belangrijke ervaringen op: "Thuis lees ik me goed in. Ik wil eenvoudige woorden zoals 'goede dag' of 'bedankt' kunnen zeggen zodat je ook in kleine, geïsoleerde dorpen toch enigszins kunt communiceren." Juist in de afgelegen gebieden waar nauwelijks toeristen komen hebben ze de mooiste herinneringen opgedaan. "Hoe groter de armoede des te gastvrijer zijn de mensen."

Knijpkat en Kilimanjaro
In Tanzania hebben Jan en Petra - beiden met een medische achtergrond - als vrijwilliger in een ziekenhuis gewerkt. "We hadden knijpkatten meegekregen om uit te delen. Later bleek de arts beledigd te zijn omdat hij er geen gekregen had. Wij hadden niet verwacht dat zij dat op prijs zou stellen, we dachten toch te veel naar Nederlandse maatstaven", zei Jan lachend. In diezelfde omgeving heeft Jan de Kilimanjaro beklommen: "Die tocht had ik eerder moeten afbreken vanwege het overlijden van mijn broer; hij had longkanker. Nu heb ik de tocht, ter nagedachtenis aan hem, wel kunnen voltooien."

Te veel om op te noemen
Zoveel mooie verhalen, herinneringen en foto's hebben ze overgehouden aan de reizen. "Fietsen met een Vietcong strijder als gids, koppensnellers in Afrika, de Killing Fields in Cambodja, de Atacama woestijn in Chili waar 's nachts de hemel wit ziet van de sterren. Je leert improviseren en je leert jezelf kennen; het heeft ons verrijkt. Reizen is een luxe, ik ben dankbaar dat we dat kunnen en mogen doen", besluit Jan.