Joyce Elberts: Een goede buur

Joyce woont nu bijna negen jaar in Biest-Houtakker met haar man en samen hebben ze twee kinderen die hier in het dorp op de basisschool zitten. "Ik hoef nog maar twee jaar, ik moet al bijna van school af", roept de oudste gezellig door ons gesprek heen. Oorspronkelijk komt Joyce heel ergens anders vandaan, namelijk uit Bennekom en later Ede in Gelderland. Maar hoe is ze dan helemaal hier terecht gekomen? "Ik woonde al een tijdje in Hilvarenbeek met mijn vriend Dennis die ik online heb leren kennen en ik was hoogzwanger van ons eerste kind. We woonden in een huurhuis en wilden graag iets kopen, maar in Hilvarenbeek waren de prijzen wat aan de hoge kant. Na een tijdje kwam dit huis op ons pad en toen zijn we dus hier komen wonen."

De huizen waarvan Dennis en Joyce er één wilden kopen moesten op dat moment nog gebouwd worden. In het begin moest Joyce nog wel haar draai vinden. "Alles om het huis heen was nog weiland. Je moest ineens voor alles de auto pakken, geen winkel meer om de hoek. Het was echt wennen. Maar er kwamen steeds meer huizen bij met kinderen waar onze kinderen mee konden spelen." Vooral tijdens de coronaperiode met de lockdowns kwam er een ommekeer. "De kinderen gingen op het plein spelen en waren eigenlijk nog net te klein om alleen buiten te spelen, dus je ging op afstand steeds meer met elkaar praten." In die periode is er een gezellig clubje ontstaan rond het Eekhofplein.

Griezelen en glijden
Het pleinclubje drinkt regelmatig een borreltje met elkaar en komt op die avonden nog weleens op leuke ideeën. Zo is er ondertussen al tweemaal een halloweentocht georganiseerd, samen met 'de oude garde' van Biest-Houtakker. Ook is er afgelopen winter een heuse schaatsbaan geweest op het Eekhofplein, inclusief koek-en-zopiekraam. "Dat schaatsen was echt leuk", voegt de oudste zoon aan het gesprek toe. Het water was grotendeels regenwater, een klein beetje aangevuld met behulp van geleende brandweerslangen. "Zo'n halloweenavond en zo'n schaatsbaan zijn natuurlijk voor het hele dorp. We hebben zoveel leuke reacties gehad. En dat is leuk om te horen. Daar doe je het voor. Juist om die levendigheid in het dorp te houden. Waar een klein dorp groot in kan zijn, dat vind ik prachtig om te zien. Het is mooi om daar deel van uit te mogen maken en herinneringen te maken voor je kinderen."

Nooit meer weg
Het is duidelijk, Joyce heeft inmiddels haar draai wel gevonden in de Biest. Ze wil hier nooit meer weg. "Ik heb hier ondertussen alles opnieuw opgebouwd. Het contact met vriendinnen in Bennekom is verwaterd, ik heb nu hier mijn vriendinnen en mijn leven."

Toekomstplannen
Er zijn al plannen om in de zomer een waterdag te organiseren op het plein, met spelletjes voor de kinderen, maar die plannen zijn nog niet concreet. Halloween blijft sowieso. "En wie weet wat er nog voor ideeën opkomen." Voor zichzelf heeft ze weinig dromen, want ze is eigenlijk best tevreden met haar leven zo het nu gaat. In haar jeugd heeft ze het namelijk niet altijd makkelijk gehad. Sinds ze Dennis heeft ontmoet is haar leven een heel andere kant op gegaan. Over tien jaar ziet ze zichzelf nog steeds hier wonen en heeft ze nog haar eigen bedrijf aan huis. Met andere woorden: gewoon een fijn leven. "Fijner dan dit kan ik het niet hebben, omdat ik weet hoe het ook anders kan zijn. Mijn grootste droom is dan ook dat alles blijft zo het nu is. Dat is eigenlijk heel saai, maar saai is ook goed, als je ziet hoeveel ellende er in de wereld is." Dit doet denken aan een quote die ze heeft gedeeld op Facebook: "Bekijk het van de positieve kant: wees dankbaar voor de problemen die je niet hebt."

Geef uw tekst hier ...