Leo de Pina; Plukt geluksmomenten maar is vooral tevreden
De goedlachse Leo de Pina is geboren in Indonesië. Hij is de middelste van het zevenkoppige gezin. "Toen ik zeven maanden was, zijn mijn ouders vertrokken naar Nederland. Mijn vader zat bij de KNIL (Koninklijk Nederlands Indisch Leger) en ze werden dringend verzocht om terug te gaan naar Nederland."
Door Jolanda Vermeer
Suezkanaal
"Met het schip vol met gezinnen met Nederlands bloed moesten we om Afrika heen varen enomdat het Suezkanaal afgesloten was duurde de vaart zes weken in totaal. We werden opgevangen in
Oisterwijk in een opvangpension bij Het Staalbergven. Tot op de dag van vandaag worden daar nog steeds asielzoekers opgevangen. Uiteindelijk kregen mijn ouders een woning in Tilburg in de wijk 't Zand. Ik ging daar naar school en maakte veel vriendjes. Met een paar heb ik nog steeds contact en spreken we af en toe iets af om bij te buurten. De lagere technische school heb ik nog afgemaakt en toen vond ik het tijd om te gaan werken."
Zoektocht
"Ik was zestien en het werd stappen geblazen. We begonnen voorzichtig in Tilburg met een feestje te bouwen op woensdag en eindigden op zondagavond. Maar je gaat op die leeftijd grenzen verleggen, dus we gingen buiten de stad het vertier zoeken. We kwamen in Oisterwijk terecht bij Trappaf. En daar zag ik ze, de liefde van mijn leven. Elly en ik hadden een leuk gesprek daar. Maar je had in die tijd geen mobieltje en na het stappen had ik niks meer van haar vernomen. Uiteindelijk kwam ik ze enige tijd later tegen in een kroeg in Tilburg. Elly vertelde tegen mij dat ze met vriendinnen op vakantie ging in Renesse. Ik ben daar samen met een vriend op de motor naartoe gereden en ging haar zoeken. Uren hebben we rondgedwaald. Het was daar zo druk en vol met campings dat we haar niet konden vinden. Uiteindelijk zijn mijn vriend en ik in een park in slaap gevallen en werden we in de morgen wakker omdat er mensen over ons heen moesten stappen. We lagen behoorlijk in de weg. We zijn weer naar huis gereden zonder ook maar een glimp op te hebben kunnen vangen van Elly. Gelukkig kwamen we elkaar ergens in een disco tegen en zijn we sindsdien onafscheidelijk. We zijn gelukkig getrouwd en hebben twee dochters gekregen en inmiddels zijn we ook een trotse opa en oma van drie kleinkinderen."
Leger
"Ik ben met werken begonnen als verwarmingsmonteur. Maar de dienstplicht riep me op en ik moest het leger in. Ik ben daar kort verband vrijwilliger geworden. In totaal zeven jaar. Op een dag waren we in Duitsland op oefening en ik bestuurde een grote tank. De verbinding met mijn oortjes en de navigator werkte niet goed en ik kreeg een ongeluk met de tank, toen ik uit de tank kroop viel de deksel op mijn hoofd. Ik ben naar het ziekenhuis gebracht en na een aantal testen gaven ze daar ontslag. Een maand na het ongeluk zwaaide ik het leger gedag en ging het bedrijfsleven in. Echter na een aantal maanden kreeg ik vage verschijnselen en epileptische aanvallen. Vele onderzoeken later bleken deze symptomen verband te hebben betreffende de klap op mijn hoofd in het leger. Werken in het bedrijfsleven was toen niet meer voor mij weggelegd en ik kwam bij de WSD terecht. Achttien jaar lang werd ik gehaald en gebracht vanuit Haaren naar Boxtel. Ondertussen ben ik alweer een aantal jaren met pensioen."
Hobby's
Hobby's heeft Leo genoeg. "Door mijn niet aangeboren hersenletsel kan ik helaas niet alles meer. Ik heb een mooie club mensen waar ik Bonsai bomen mee snoei en onderhoud. Het mooie van deze hobby is dat iedereen zijn eigen boom maakt. Er worden hele mooi creaties gemaakt. En het is zo gezellig met z'n allen. Het is echt mijn grootste passie. Ik pluk de geluksmomenten, maar ben vooral tevreden", besluit Leo.
"Ik was zestien en het werd stappen geblazen. We begonnen voorzichtig in Tilburg met een feestje te bouwen op woensdag en eindigden op zondagavond. Maar je gaat op die leeftijd grenzen verleggen, dus we gingen buiten de stad het vertier zoeken. We kwamen in Oisterwijk terecht bij Trappaf. En daar zag ik ze, de liefde van mijn leven. Elly en ik hadden een leuk gesprek daar. Maar je had in die tijd geen mobieltje en na het stappen had ik niks meer van haar vernomen. Uiteindelijk kwam ik ze enige tijd later tegen in een kroeg in Tilburg. Elly vertelde tegen mij dat ze met vriendinnen op vakantie ging in Renesse. Ik ben daar samen met een vriend op de motor naartoe gereden en ging haar zoeken. Uren hebben we rondgedwaald. Het was daar zo druk en vol met campings dat we haar niet konden vinden. Uiteindelijk zijn mijn vriend en ik in een park in slaap gevallen en werden we in de morgen wakker omdat er mensen over ons heen moesten stappen. We lagen behoorlijk in de weg. We zijn weer naar huis gereden zonder ook maar een glimp op te hebben kunnen vangen van Elly. Gelukkig kwamen we elkaar ergens in een disco tegen en zijn we sindsdien onafscheidelijk. We zijn gelukkig getrouwd en hebben twee dochters gekregen en inmiddels zijn we ook een trotse opa en oma van drie kleinkinderen."
Leger
"Ik ben met werken begonnen als verwarmingsmonteur. Maar de dienstplicht riep me op en ik moest het leger in. Ik ben daar kort verband vrijwilliger geworden. In totaal zeven jaar. Op een dag waren we in Duitsland op oefening en ik bestuurde een grote tank. De verbinding met mijn oortjes en de navigator werkte niet goed en ik kreeg een ongeluk met de tank, toen ik uit de tank kroop viel de deksel op mijn hoofd. Ik ben naar het ziekenhuis gebracht en na een aantal testen gaven ze daar ontslag. Een maand na het ongeluk zwaaide ik het leger gedag en ging het bedrijfsleven in. Echter na een aantal maanden kreeg ik vage verschijnselen en epileptische aanvallen. Vele onderzoeken later bleken deze symptomen verband te hebben betreffende de klap op mijn hoofd in het leger. Werken in het bedrijfsleven was toen niet meer voor mij weggelegd en ik kwam bij de WSD terecht. Achttien jaar lang werd ik gehaald en gebracht vanuit Haaren naar Boxtel. Ondertussen ben ik alweer een aantal jaren met pensioen."
Hobby's
Hobby's heeft Leo genoeg. "Door mijn niet aangeboren hersenletsel kan ik helaas niet alles meer. Ik heb een mooie club mensen waar ik Bonsai bomen mee snoei en onderhoud. Het mooie van deze hobby is dat iedereen zijn eigen boom maakt. Er worden hele mooi creaties gemaakt. En het is zo gezellig met z'n allen. Het is echt mijn grootste passie. Ik pluk de geluksmomenten, maar ben vooral tevreden", besluit Leo.
