Door Tineke van Korven–van Gils
Luuk werd geboren en getogen in Tilburg. Luuk heeft autisme en een licht verstandelijke beperking. Hij woont sinds enkele jaren met begeleiding in Hilvarenbeek en sinds een jaar in een tiny house. Luuk werkt drie dagen per week bij een bakkerij. "Daar maak ik van alles, zoals worsten- en saucijzenbroodjes. Maar ook zoete lekkernijen, zoals Monchou taartjes." Naast het werk, sport Luuk graag. Sinds zijn achtste beoefent hij atletiek en dan vooral kogelstoten en hardlopen. Hij houdt erg van het circus en speelt zelf diabolo en jongleert ook. Het liefst zou hij in een circus spelen, maar tot op heden is dat nog niet gelukt. Luuk leidt een druk leven, waarin hij volop geniet. Toch is dat niet altijd zo geweest.Liever een jongen
Luuk werd vierentwintig jaar geleden geboren in een meisjeslijf. Luuk heeft zich echter nooit een meisje gevoeld. "Mijn moeder vertelde, dat ik altijd 'jongensachtige' dingen deed. Ik was niet gelukkig als meisje en toen ik in groep acht zat, wist ik het zeker; ik wilde liever een jongen zijn." Het duurde nog een hele tijd voor Luuk deze wens durfde te openbaren. "Eerst vertelde ik mijn wens aan een goede vriendin. Zij raadde me aan om het tegen mijn ouders te vertellen, maar dat durfde ik nog niet. Uiteindelijk heb ik het tegen een begeleider van me verteld. Daarna besloot ik mijn moeder op de hoogte te stellen. Ik zou naar haar toegaan, maar heb van tevoren eerst gebeld."
Bevrijdingsdag
Voor moeder Carolien was het geen verrassing, eerder een opluchting. "Alhoewel ik niet in hokjes denk, was het voor mij duidelijk, dat Luuk zich niet fijn voelde als meisje. Eindelijk, dacht ik. Hij vertelde me, dat hij heel hard had geprobeerd om een meisje te zijn, maar het lukte niet." Luuk kwam op een wachtlijst voor genderzorg en kon na twee jaar in transitie. Hij begon met gesprekken met diverse specialisten in Nijmegen. "Normaal duurt zo'n proces erg lang, maar binnen twee maanden kreeg ik groen licht. Het was voor iedereen meer dan duidelijk, dat ik me een jongen voelde", aldus Luuk. Hij startte met medicijnen en heeft inmiddels de baard in de keel gekregen en moet zich scheren. Sinds 5 mei 2023 staat Luuk ook als man in het bevolkingsregister. "Het is nu echt officieel, ik kreeg een nieuw geboortekaartje, 5 mei voelt voor mij echt als Bevrijdingsdag."
Met zelfvertrouwen in een boek
Luuk wil graag zijn verhaal vertellen. "Ik voel me nu wie ik echt ben en dat maakt me erg gelukkig. Voor transgenders is het moeilijk om uit de kast te komen en zeker voor mensen met een licht verstandelijke beperking. Gelukkig is hier steeds meer aandacht voor. Ik ga regelmatig naar het Transcafé LVB van Transvisie, speciaal voor mensen met een licht verstandelijke beperking. Hier kan ik mijn verhaal kwijt, maar ik help en adviseer anderen. Ik heb mijn verhaal gedaan in het boek 'Zie wie ik ben, verhalen over transgender personen met een licht verstandelijke beperking'. Dit boek is voor mensen zoals ik (gratis) te bestellen via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.." Luuk heeft een lange weg afgelegd, maar weet zich gesteund door zijn omgeving. Zijn ouders, broer, familie, vrienden, medebewoners en persoonlijk ondersteuner Helen zijn enorm trots op hem en merken veel verschil met een jaar geleden. Luuk is veel vrolijker, maakt grapjes en plaagt graag. "Mijn zelfvertrouwen is gegroeid en ik zit goed in mijn vel. Met mijn verhaal hoop ik mensen, die nog niet zover zijn, te kunnen helpen. Want jezelf mogen zijn, is het mooiste wat er is!"