Maurice van Hoven; Spelen met de wind

Het is een van de bekendste gebouwen in Vessem, de Jacobus molen. Gebouwd in 1893, voor de echte kenners nog een jonge molen, maar dat maakt hem niet minder uniek. Molenaar Maurice van Hoven (73) vindt hem bijzonder, want volgens hem voel je hoe de mensen er vroeger mee hebben gewerkt. Overgedragen van de ene molenaar naar de ander. En het is tijd om langzamerhand het stokje opnieuw over te dragen.

Door Melissa van de Kam

Maurice is geboren op een agrarisch bedrijf maar werd docent Franse taal. In zijn achtertuin stond een molen. "Het viel me eigenlijk niet eens echt op", vertelt Maurice. "Pas toen de molen ging draaien, werd ik nieuwsgierig." Hij ging naar de molen en maakte een praatje met molenaar Thijs Michielsen. "Zijn enthousiasme was aanstekelijk", vervolgt Maurice. Het ambacht, al meer dan 600 jaar oud, sprak hem erg aan. Ondanks dat hij van een boerderij afkomstig was en wist wat graan was, had hij nog nooit een molen bezocht. "Het is zo divers, van techniek tot weer en van mensen tot verantwoordelijkheid." Hij was zo gemotiveerd om hier meer over te leren, dat hij de opleiding tot molenaar ging volgen.

Meer dan molens alleen
De opleiding bracht een interessante en veelzijdige wereld met zich mee. "Je leert niet alleen over de korenmolen zoals die in Vessem, maar ook over poldermolens, zaagmolens, oliemolens en nog veel meer." Naast de theorie komt er bij de opleiding ook veel praktijk kijken. "Ik heb ongeveer 50 molens bezocht", zegt Maurice vol overgave. Voor de kosten hoef je het niet te laten, de opleiding is nagenoeg kosteloos. "Helaas is het vak steeds minder bekend en zijn er steeds minder molenaars om de resterende Nederlandse molens draaiende te houden." Maar als echte ambassadeur kan Maurice het niet laten om bezield te vertellen over zijn vak. "Want", zegt hij, "een molen moet draaien, stilstand is enorm slecht voor het gebouw." Een van de meest boeiende maar ook moeilijkste aspecten is het weer. De molen reageert meteen op de geringste verandering. "Het is echt spelen met de wind", besluit hij.

Meegenieten met de verwondering
Hij neemt zijn taak serieus. "Dat moet ook wel", legt hij uit. "Ik heb de verantwoordelijkheid voor het behoud van dit erfgoed, maar ook voor de veiligheid van bezoekers en mezelf." Het enorme rondzwaaiende kruis is indrukwekkend als het draait en ook de ronddraaiende delen en werken op hoogte vragen concentratie. "Het technische deel spreekt mij aan, hoe de verbindingen van de wielen en overbrengingen werken maar ook het gebruik van verschillende houtsoorten." Maar het mooiste vindt hij de bezoekers. "Ik probeer altijd in te schatten waar de interesse van mensen ligt, zo pas ik elke keer mijn verhaal aan de bezoeker aan." Vooral de verwondering van kleine kinderen brengt hem vreugde.

Molen zoekt molenaar
Al tien jaar werkt hij elke zaterdag met veel plezier bij de molen. "Het is een fijne plek om te werken. De molen is ook een soort van ontmoetingsplek. En natuurlijk is het ook gewoon iconisch voor het dorp." Maar het is tijd om het stokje over te gaan dragen. "De opleiding duurt twee tot drie jaar en in 2023 ga ik echt met pensioen." Hij hoopt op veel belangstelling, want het hoeft niet bij één molenaar te blijven. "En ook jongeren zijn van harte welkom", zegt hij lachend. "En het is zeker niet alleen voor mannen", zegt hij er snel achteraan. Een vooropleiding is niet nodig. "Interesse in het weer, het zelf oplossen van kleine problemen en het leuk vinden om met mensen om te gaan is het allerbelangrijkste." Interesse? Kom gerust eens langs op zaterdag voor een praatje en meer informatie.