Mijntje Geurts verbaast zichzelf met zesde plek op EK
Als kind reed Mijntje Geurts de Luyksgestelse ronde voor schooljeugd en later de Dikke Banden Race. Verder ging ze weleens fietsen met haar vader Jeroen. Ze dacht nooit, dat wielrennen zo'n passie voor haar zou worden. Ten tijde van dit interview is ze herstellende van een val. Tijd over voor haar verhaal.
Tot voor kort ging Mijntje naar het Rythovius college in Eersel. Elke dag een flink eind fietsen. Zo kwam ze erachter dat ze fietsen eigenlijk heel leuk vindt. Ze kreeg de smaak te pakken. Ze startte bij een club in Hapert. Ze is nu eerstejaars junior en inmiddels fietst ze bij WV Schijndel. Verleden jaar mei reed Mijntje de driedaagse TMP jugendtour in Duitsland. "Dat ging heel goed. Door een blessure heb ik er vorig jaar een aantal maanden uitgelegen. Eenmaal weer begonnen, ging het redelijk maar begon tegelijkertijd het winterseizoen. Met de club gingen we in februari op trainingskamp naar Mallorca. Daar kwam eruit dat ik goed hersteld was. Hierna één wedstrijd gereden en toen lag alles op zijn gat door corona."
EK selectie
Nadat de coronamaatregelen versoepelden kon Mijntje zich, in juni, laten zien tijdens de KNWU Limburgse testdagen. "Hier viel mijn klimtalent op. Dit neemt niet weg dat ik erg verrast was toen ik bericht kreeg van de bondscoach van Team Nederland dat ik mee mocht op trainingskamp in Limburg. Daarna ben ik op vakantie gegaan. Ik wist dat de EK selectie zou volgen, maar nog niet of ik erbij zat. Ik fietste de Marmotte op, een tocht van 180 kilometer met 5.000 hoogtemeters. Ik moest nog één bocht van de Alpe d'Huez fietsen, toen mijn telefoon ging. Ik kreeg het bericht dat ik mee mocht naar het EK. Ik was superblij. Dat was wel mijn doel, maar ik wist niet of dat realistisch was. Anderen hadden gezegd van wel. Dat het me nu zonder de wedstrijden door corona toch gelukt was. Fantastisch! Eenmaal daar, was alles zo nieuw. Ineens lagen alle profs op kamers op mijn etage, en daar kwam ik uit het niets op het EK. Echt supergaaf. De dag van de wedstrijd was heel spannend, ik had nog nooit een massasprint gedaan. Iedereen zat aan de ene kant van de weg. Ik ging naar de andere kant. Dat gaf mij mooi de kans om zesde te worden." Op dit moment is door corona de komende wedstrijd afgelast. Vanwege haar herstel komt dat Mijntje goed uit. "Ik moet nu echt niet in de garage komen. Als ik mijn fiets zie, wil ik het liefste aanfietsen, zo graag fiets ik. Dat zou nu niet verstandig zijn."
Steun
Mijntje is zich heel goed bewust van alle steun die ze krijgt van haar familie. Op vakantie moet Mijntje eerst trainen, niet altijd leuk voor zus Aafke. Daarom staat Mijntje extra vroeg op om te trainen, zodat ze de rest van de dag, samen leuke dingen kunnen doen. Haar zus Aafke turnt. Daarom moeten haar ouders, Jeroen en Minke nogal eens opsplitsen om hun beiden weg te brengen. Zij proberen ook nog alle wedstrijden bij te wonen. "Ik train veel met papa. Vroeger kon ik hem niet bijhouden, nu is het andersom. Tijdens een klim draai ik vaak om, om hem op te halen. Zo weet ik zeker dat hij okay is. Papa is beter in de afdaling. Hij heeft meer stuurmanskunst. In tegenstelling tot vroeger, neem ik zijn advies voortaan zonder tegenwerpingen aan. Ik weet gewoon dat hij gelijk heeft."
School
Mijntje pakte zelf haar duurtraining weer op. Ondertussen slaagde ze 'op de corona manier' voor het Rythovius. "Op het Rythovius college kon ik niet echt vrij krijgen voor wedstrijden. Daarom zocht ik naar een school die daarin flexibel kon zijn. Mijn keus viel op het Sint Joriscollege, de topsportschool in Eindhoven. Zij zijn gespecialiseerd in de combinatie veel trainen en leer-huiswerk."EK selectie
Nadat de coronamaatregelen versoepelden kon Mijntje zich, in juni, laten zien tijdens de KNWU Limburgse testdagen. "Hier viel mijn klimtalent op. Dit neemt niet weg dat ik erg verrast was toen ik bericht kreeg van de bondscoach van Team Nederland dat ik mee mocht op trainingskamp in Limburg. Daarna ben ik op vakantie gegaan. Ik wist dat de EK selectie zou volgen, maar nog niet of ik erbij zat. Ik fietste de Marmotte op, een tocht van 180 kilometer met 5.000 hoogtemeters. Ik moest nog één bocht van de Alpe d'Huez fietsen, toen mijn telefoon ging. Ik kreeg het bericht dat ik mee mocht naar het EK. Ik was superblij. Dat was wel mijn doel, maar ik wist niet of dat realistisch was. Anderen hadden gezegd van wel. Dat het me nu zonder de wedstrijden door corona toch gelukt was. Fantastisch! Eenmaal daar, was alles zo nieuw. Ineens lagen alle profs op kamers op mijn etage, en daar kwam ik uit het niets op het EK. Echt supergaaf. De dag van de wedstrijd was heel spannend, ik had nog nooit een massasprint gedaan. Iedereen zat aan de ene kant van de weg. Ik ging naar de andere kant. Dat gaf mij mooi de kans om zesde te worden." Op dit moment is door corona de komende wedstrijd afgelast. Vanwege haar herstel komt dat Mijntje goed uit. "Ik moet nu echt niet in de garage komen. Als ik mijn fiets zie, wil ik het liefste aanfietsen, zo graag fiets ik. Dat zou nu niet verstandig zijn."
Steun
Mijntje is zich heel goed bewust van alle steun die ze krijgt van haar familie. Op vakantie moet Mijntje eerst trainen, niet altijd leuk voor zus Aafke. Daarom staat Mijntje extra vroeg op om te trainen, zodat ze de rest van de dag, samen leuke dingen kunnen doen. Haar zus Aafke turnt. Daarom moeten haar ouders, Jeroen en Minke nogal eens opsplitsen om hun beiden weg te brengen. Zij proberen ook nog alle wedstrijden bij te wonen. "Ik train veel met papa. Vroeger kon ik hem niet bijhouden, nu is het andersom. Tijdens een klim draai ik vaak om, om hem op te halen. Zo weet ik zeker dat hij okay is. Papa is beter in de afdaling. Hij heeft meer stuurmanskunst. In tegenstelling tot vroeger, neem ik zijn advies voortaan zonder tegenwerpingen aan. Ik weet gewoon dat hij gelijk heeft."
