Door Lieke Roovers
Er zijn van die situaties waarvan je pas achteraf denkt: huh? Waarom deed ik dat? En waarom deed hij dat? Ik heb bijvoorbeeld een aantal keer een, achteraf gezien, vreemd gesprek gehad terwijl ik onderweg was met het openbaar vervoer. Ik heb het niet over de vraag: 'Mag ik je nummer?' of 'Mag ik je mijn nummer geven?' Dat deel van het gesprek was en is helemaal ok, niks op tegen, prima, et cetera. Daarop zei ik dan 'nee' – want: geen interesse. En dat is waar het vreemd wordt. Voor mijn gevoel is alleen 'nee' dan eigenlijk niet afdoende; er moet een verklaring bij. Waarom? Serieus, waarom? Iemand die ik niet ken, vraagt om mijn nummer en ik wil het niet geven. 'Nee' is een uitstekend antwoord in die situatie. Ik ben die dude geen uitleg schuldig. Een kale 'nee' is niet onbeleefd. Als ik zou gaan lachen of 'o god nee!' zou zeggen of hem in zijn gezicht zou spugen, ja, dát zou onbeleefd zijn. Met gewoon 'nee' is helemaal niets mis. Toch voelde het dan niet goed.
Dus, ik voegde dan iets toe. Iets verzachtends, wat soms wel en soms niet in de buurt van de waarheid kwam. Vervolgens ging het gesprek echter nog door, want blijkbaar moest ik me verder verantwoorden voor het feit dat ik 'nee' had gezegd. Waarom? Ik word echt niet vaak benaderd en om mijn nummer gevraagd, maar het liep wel elke keer uit op een soort van verhoor. Niet op een manier die ik op dat moment bedreigend vond. Het was meer irritant. Een keer heb ik om ervan af te zijn uiteindelijk maar iemands nummer aangenomen terwijl ik van tevoren, tijdens en naderhand heb gezegd: 'Ok, geef je nummer maar, maar ik ga je niet bellen.' Dat is een 'nee' met heel veel lettergrepen, maar hij schreef desondanks zijn nummer op. Waarom?
Ik ben benieuwd: is het bovenstaande een herkenbaar scenario? En, zo ja, is dat (want ik heb het over minstens vijftien jaar geleden) inmiddels veranderd? Zeggen vrouwen nu simpelweg 'nee' en accepteren mannen dat dan? Ik hoop het, maar om me heen zie ik nog steeds veel mensen worstelen met 'nee' zeggen en een hoop mensen die moeite hebben met het aanvaarden van dat antwoord, zelfs als het gaat om zoiets onbenulligs als het bedanken voor een aangeboden koekje.