Nu nóg meer besef wat vrijheid betekent!
"Het begon allemaal twee jaar geleden", vertelt Stacey uit Eersel, die momenteel werkt als onderwijzeres (groep 3) van basischool de Boog in Eindhoven. "Ik studeerde aan de PABO in Eindhoven (studie voor onderwijzeres) en wilde samen met Jenny (studiemaatje Eindhoven), Vincent (docent Eindhoven) en Tom (PABO Venlo) gaan fietsen van Auschwitz in Polen naar Westerbork. De bedoeling was meer kennis te vergaren over de Tweede Wereldoorlog om hiermee onze toekomstige basisschoolleerlingen beter te kunnen vertellen wat er tussen 1940 en 1945 had gespeeld. En ook bijbrengen dat vrijheid niet vanzelfsprekend is. Maar door Corona werd de tocht in 2020 geannuleerd." Ilse knikt. Zij woont in Bergeijk en volgt de PABO in Eindhoven (derde leerjaar). Ze vult aan: "De fietstocht werd uitgesteld naar mei 2021, maar deze werd ook weer door Corona geannuleerd. We mochten namelijk niet naar het buitenland reizen. De officiële fietsroute werd toen uitgesteld naar augustus, maar dat is voor ons als leerkrachten een lastige tijd. Om die reden besloten Stacey en haar medefietsers om zelf een tocht te maken, dit keer door België en Nederland. Tijdstip zou zijn april/mei 2021. Ik vond het interessant om mee te gaan. Nog meer PABO-studenten van Venlo en Eindhoven meldden zich aan waardoor de groep bestond uit vier vrouwen en zeven mannen tussen de 19 en 29 jaar, behalve de begeleider (geschiedenisleraar PABO Eindhoven), die was 44 jaar."
Mesch
Er werden voorbereidingen getroffen: sponsoren zoeken, renfietsen en wielerkleding aanschaffen en trainen. Ilse: "We zijn allemaal op Corona getest en op zondag 25 april startte onze eerste fietsetappe. We vertrokken vanaf Valkenburg naar onze eerste bezienswaardigheid Mesch. Dit Zuid-Limburgse dorpje werd in 1945 als eerste bevrijd. Het fietsavontuur zou elf dagen duren en voerde via Maastricht, Overloon (oorlogsmuseum), Vught (fusilladeplaats Kamp-Vught), Elst, Wageningen, Rhenen (Grebbenberg), Noordwijkerhout, Katwijk (Atlanticwall), Amsterdam (Joodse wijk en schouwburg), via Schoorl, de Afsluitdijk naar Heerenveen. Uiteindelijk kwamen we op 4 mei aan in Westerbork, omdat vanaf deze plaats de Joden werden gedeporteerd naar Auschwitz." De groep had een sponsorauto met aanhanger mogen lenen, waardoor alles low-budget kon plaatsvinden. De groep overnachtte in eigen tenten, vaak in tuinen van bekenden. Er werd gekookt op skottelbraai's en een gasstelletje. Om beurten reden twee groepsleden in de auto. We hadden een leuke groep en onderweg veel plezier, ondanks het slechte weer."
Gastvrij
Stacey: "Het bezoek aan de fusilladeplaats in Kamp-Vught maakte het meeste indruk op mij. Het moet verschrikkelijk zijn geweest toen daar de Joden werden neergeschoten." Ilse: "Soms striemde regen en hagel in ons gezicht. Het voelde voor mij als symbool voor het lijden van veel mensen in de oorlog. Tijdens onze fietstocht vertelden passanten vaak interessante oorlogsverhalen. Als we vertelden wat ons doel was, waren mensen hierover heel open. Dat was mooi." Ilse vertelt dat het op een dag weer regende en dat zij en Stacey aanbelden voor een toiletbezoek. De vrouw des huizes vond het oké en bood aan om de meegebrachte soep bij haar in de keuken op te warmen. Toen de meiden vertelden dat ze een freedom-fietstour maakten, mocht het hele gezelschap (met moddervoeten en natte regenpakken) binnenkomen in haar huiskamer om soep te eten. Stacey: "Wat een gastvrijheid!"
Nogmaals
Ilse: "Ik wil de fietstocht nog wel een keer overdoen." Stacey: "Ik ook, maar niet meer met de fiets. Ik ga zeker terug naar alle bezoekplekken die vanwege Corona gesloten waren om het oorlogsverhaal later nog beter te kunnen overbrengen aan de leerlingen."
