Fontgrootte: +

Opruimen en verdergaan

Toen ik vanochtend met de honden wandelde, hoorde ik 'm: de koekoek. Ik keek rond, zag 'm natuurlijk niet, maar merkte wel dat 't bos niet meer 'in de knop' staat. Het is groen, volledig groen. Zoals altijd denk ik dan terug aan de opmerking die mijn schoonvader maakte, jaren geleden, toen hij vanaf eind april enkele dagen in het ziekenhuis had doorgebracht en voor het eerst weer buiten kwam: "Nu is ineens alles helemaal groen geworden." En ja, het valt me elk jaar opnieuw op: in de eerste week van mei verandert de natuur van 'ontluikend' in 'volgroeid'. Met mooi fris lentegroen, het roepen van de koekoek en de kikkers en de eerste meikevers die 's avonds verwoed tegen het keukenraam vliegen in hun poging naar het licht te komen. Ook al staat de wereld op z'n kop, de natuur laat zich er niet door ophouden, ruimt de rotzooi van vorige seizoenen op en gaat door naar de volgende fase.

Dat zet me aan het denken over een nieuwe, grondige opruimronde. Er gaat geregeld iets weg, maar zonder erg verzamel je toch veel dingen waar je eigenlijk niks meer mee doet. Maar… hoe zit het met de immateriële zaken zoals verplichtingen en routinematige activiteiten? Want ook die 'verzamel' je door de jaren heen en ook die zijn misschien niet meer allemaal relevant, niet meer allemaal zo nodig, worden misschien vaak puur op de automatische piloot gedaan. Nu dat vervelende virus rondwaart, zijn veel bezigheden - aangename en minder aangename - tijdelijk niet mogelijk. Misschien hét moment om eens na te denken; niet over wát je wilt bereiken of waarom, maar hóe je dat wilt bereiken. Nu we moeten wachten tot 'moeten' weer 'mogen' wordt, is het wellicht een goed moment te evalueren of alles wat moest - van onszelf of van anderen – nog wel zo ter zake doet. Soms doen we nog steeds dingen die eigenlijk door de tijd en ontwikkelingen achterhaald zijn. Misschien dat dus voortaan een aantal echte én veronderstelde verplichtingen anders kunnen en mogen of zelfs helemaal niet meer hoeven. Iets om over na te denken, juist nu, zodat ook wij straks met een opgeruimd gevoel kunnen overgaan naar de volgende fase.

Weer je eigen regisseur worden...
Feest met een rauw(rouw) randje