Piet van Veldhoven; Van Bach tot Bagheera met Piet van Veldhoven
Welke (iets oudere) Bergeijkenaar kent niet garage Van Veldhoven die vroeger te vinden was op het Eijkereind? Daar groeide Piet op als klein kind; met de Simca's die zijn vader verkocht. Dan is het toch niet vreemd dat je een liefde ontwikkeld voor dat automerk?
Door Riny Brandes-van den Dungen
…wel een sleutelaar
Dankzij dat pensioen heeft hij nu meer tijd voor zijn grote hobby en passie. "Veel van mijn vrije tijd besteed ik aan de wagens. Bestaande auto's koop ik niet; restaureren geeft meer voldoening. Aangezien ik geen technische opleiding heb gevolgd, heb ik allerlei dingen moeten ontdekken tijdens het proces. Gelukkig kan ik altijd de hulp van mijn broer inroepen; hij heeft destijds het bedrijf overgenomen dus hij weet alles van techniek", zegt Piet met een lach.
Simca Automobiel Club Nederland
"Vroeger kocht ik op zaterdag altijd de Telegraaf; speciaal voor de autoadvertenties. Dan praat ik over zo'n veertig jaar geleden", legt Piet uit, "Zo heb ik een van mijn eerste projecten gevonden. Natuurlijk ben ik ook lid geworden van de Simca Automobiel Club Nederland. Zij organiseren regelmatig ritten en kampeerweekenden. Soms blijven we in de omgeving maar ook gaan we naar internationale evenementen.
Matra Bagheera Courrèges
De grootste trots van Piet is waarschijnlijk wel de Matra Bagheera. Als een soort Frankenstein heeft hij een stuk of vier autowrakken gebruikt om een prachtig exemplaar te herschapen. Met veel enthousiasme legt hij uit: "Dit is een heel speciale uitvoering van Simca, modeontwerper André Courrèges heeft de auto als het ware in een nieuw jasje gestoken, hij heeft zich helemaal mogen uitleven. Dit type heeft een middenmotor, dankzij die positie heeft de auto een zeer goede wegligging. Bovendien zijn de stoelen - drie stuks voorin naast elkaar - erg comfortabel. Het interieur heeft een lichtbruine kleur, van buiten is hij mat wit; heel uniek destijds. Kijk, op diverse plekken is het logo van de ontwerper te vinden." Bij het zien van de auto begrijp je waar de trots van Piet vandaan komt.
Vaders droom overgenomen
"Toen mijn vader klein was, wilde hij graag accordeon spelen; dat was nog voor de oorlog. Zijn ouders vonden dat echter niet goed wat natuurlijk niet zo uitzonderlijk was", legt Piet uit. "Als kind werd ik door hem min of meer gepusht om bij de accordeonvereniging te gaan; een jaar of zeven, acht was ik. Verrassend genoeg vond ik het erg leuk om te doen. Later ben ik zelfs vijfendertig jaar bestuurslid geweest waarvan twintig als voorzitter. Nog steeds ben ik actief lid van de vereniging én nog steeds met veel plezier, net als mijn zoon."
Bach of pop
"Lid zijn van een vereniging, muziek maken, actief samenspelen; dat is wat het leuk maakt", vindt Piet, "We beschouwen het als onze missie om een hoger niveau te bereiken en dat lukt aardig. Als vereniging hebben we nog een ander streven: we willen het grote publiek laten weten dat accordeonmuziek niet alleen geschikt is voor feesten en partijen. We kunnen ook serieuze muziek maken zoals een fuga van Bach. De jeugd blijft niet steken bij nummers als 'Happy'; ook andere stukken vinden ze leuk. Het is grappig en mooi om te ervaren dat de jeugd ons stokje overneemt."
Geen automonteur…
"Als kind heb ik in de jaren zestig en zeventig de opkomst van Simca van dichtbij meegemaakt, en later ook de ondergang", vertelt Piet, "Hoewel ik een fan ben geworden van dat automerk heb ik daar beroepsmatig nooit iets mee gedaan. Techniek was niet aan mij besteed. Ik ben juist een heel andere weg ingeslagen; als jurist ben ik op verschillende plekken bij de overheid werkzaam geweest." Voor zijn werk heeft hij in Tiel en Lieshout gewerkt en gewoond maar inmiddels is hij gepensioneerd en weer 'thuis' in Bergeijk.…wel een sleutelaar
Dankzij dat pensioen heeft hij nu meer tijd voor zijn grote hobby en passie. "Veel van mijn vrije tijd besteed ik aan de wagens. Bestaande auto's koop ik niet; restaureren geeft meer voldoening. Aangezien ik geen technische opleiding heb gevolgd, heb ik allerlei dingen moeten ontdekken tijdens het proces. Gelukkig kan ik altijd de hulp van mijn broer inroepen; hij heeft destijds het bedrijf overgenomen dus hij weet alles van techniek", zegt Piet met een lach.
Simca Automobiel Club Nederland
"Vroeger kocht ik op zaterdag altijd de Telegraaf; speciaal voor de autoadvertenties. Dan praat ik over zo'n veertig jaar geleden", legt Piet uit, "Zo heb ik een van mijn eerste projecten gevonden. Natuurlijk ben ik ook lid geworden van de Simca Automobiel Club Nederland. Zij organiseren regelmatig ritten en kampeerweekenden. Soms blijven we in de omgeving maar ook gaan we naar internationale evenementen.
Matra Bagheera Courrèges
De grootste trots van Piet is waarschijnlijk wel de Matra Bagheera. Als een soort Frankenstein heeft hij een stuk of vier autowrakken gebruikt om een prachtig exemplaar te herschapen. Met veel enthousiasme legt hij uit: "Dit is een heel speciale uitvoering van Simca, modeontwerper André Courrèges heeft de auto als het ware in een nieuw jasje gestoken, hij heeft zich helemaal mogen uitleven. Dit type heeft een middenmotor, dankzij die positie heeft de auto een zeer goede wegligging. Bovendien zijn de stoelen - drie stuks voorin naast elkaar - erg comfortabel. Het interieur heeft een lichtbruine kleur, van buiten is hij mat wit; heel uniek destijds. Kijk, op diverse plekken is het logo van de ontwerper te vinden." Bij het zien van de auto begrijp je waar de trots van Piet vandaan komt.
Vaders droom overgenomen
"Toen mijn vader klein was, wilde hij graag accordeon spelen; dat was nog voor de oorlog. Zijn ouders vonden dat echter niet goed wat natuurlijk niet zo uitzonderlijk was", legt Piet uit. "Als kind werd ik door hem min of meer gepusht om bij de accordeonvereniging te gaan; een jaar of zeven, acht was ik. Verrassend genoeg vond ik het erg leuk om te doen. Later ben ik zelfs vijfendertig jaar bestuurslid geweest waarvan twintig als voorzitter. Nog steeds ben ik actief lid van de vereniging én nog steeds met veel plezier, net als mijn zoon."
Bach of pop
"Lid zijn van een vereniging, muziek maken, actief samenspelen; dat is wat het leuk maakt", vindt Piet, "We beschouwen het als onze missie om een hoger niveau te bereiken en dat lukt aardig. Als vereniging hebben we nog een ander streven: we willen het grote publiek laten weten dat accordeonmuziek niet alleen geschikt is voor feesten en partijen. We kunnen ook serieuze muziek maken zoals een fuga van Bach. De jeugd blijft niet steken bij nummers als 'Happy'; ook andere stukken vinden ze leuk. Het is grappig en mooi om te ervaren dat de jeugd ons stokje overneemt."
