Door Marja Smeulders
Prietpraat is: gebeuzel, geklets, geneuzel, kletspraat, onbenullig gepraat, onnozel geklets, onzin, zinloos geklets, zinloos gepraat, zinloze praat. Dat dus, volgens de definitie op internet. Ik heb het nooit gekund: praten over niets. Zinloos. Niet dat ik nu meteen met de buurvrouw op de hoek de complete wereldproblematiek op ga lossen, dat is het andere uiterste. Maar ja, gewoon onnozel, zinloos, het past me op een of andere manier niet.
Toen onze kinderen nog naar school gebracht en gehaald moesten worden, stelde ik dat zo lang mogelijk uit. Of ik bleef ergens achteraf staan of ik zwaaide heel enthousiast vanuit de auto 'kom maar, ik ben hier' als ze de deur uitkwamen. Schandalig, ik weet het. Maar dat geneuzel over wie welke maat schoenen had en waarom (duh) en waar ze dat leuke truitje gekocht had en dat alles zo duur was (nog eens duh), ik werd er kriegel van.
Ik weet het, het is mijn gebrek, maar ik kan er niks mee. Meestal sta ik te wippen van het ene been op het andere als zo'n gesprek plaatsvindt. (Op dit moment heeft dat een andere oorzaak want met twee nieuwe knieën 'wip' je zonder het te willen, maar dat terzijde). Ik probeer zulke ontmoetingen te voorkomen. Het is niet altijd mogelijk en ik wil ook niet onbeleefd roepen 'dat ik het megadruk heb' want dan lieg ik, maar er onderuit komen wil ik wel.
Gelukkig heeft mijn man de laatste tijd de onvrijwillige keus om de hond uit te laten, dus je voelt hem al. Hondenliefhebbers, ik dus, hebben nog al eens de neiging om te beppen bij het uitlaatveldje, zeker op een mooie zonnige dag. Mijn man heeft het nu van me overgenomen. Het beppen dan. Komt met de regelmaat van de klok terug met nieuws waarvan ik denk, moet ik dat weten? Maar ook met zaken die hij zich eigenlijk niet meer zo goed kan herinneren en die ik dan weer wel wil weten!
Gelukkig waren we afgelopen weekend op d'n borrel bij hondenliefhebbers samen met andere hondenliefhebbers. We hebben alle prietpraat van de afgelopen tijd de kans gegeven. Ik heb geluisterd, deelgenomen, gelachen, mezelf laten gaan en vooral genoten! Ik ben weer helemaal bij en het ergste is nog dat ik toe moet geven dat ik het gemist heb. Maar dat laatste kunt u als niet geschreven beschouwen…