Salih (48) en Tuba (45) Adem komen oorspronkelijk uit Turkije. Vanwege politieke problemen daar, kwamen ze in 2019 naar Nederland. Aanvankelijk woonden ze in een asielzoekerscentrum in Deventer en vorig jaar verhuisden ze met hun zoon en drie dochters, die in Turkije zijn geboren, naar Hilvarenbeek. Zowel de Nederlandse cultuur als onze taal was voor hen even wennen, maar toch gaat het hen makkelijk af. Ondanks dat ze de taal een stuk lastiger vinden, zijn ze volop bezig in onze gemeente in te burgeren.​

Door Mariël Hoefkens

Omdat hun vrijheid in Turkije op het spel stond, vluchtten Salih en Tuba naar Nederland. "Ik was hier eerst en ongeveer anderhalf jaar later kwamen Tuba en de kinderen. Nederland is een fijn land met aardige mensen, er is veel natuur en Hilvarenbeek is een mooi dorp. Het is te gevaarlijk terug te keren naar Turkije en er op vakantie gaan, is zelfs al onmogelijk", vertelt Salih. "Verder is er een cultuurverschil: als je in Turkije ergens nieuw komt wonen, komen alle buren je meteen welkom heten. In Nederland wachten de buren. Je moet jezelf gaan voorstellen en zeggen dat je nieuw bent. Ook kun je in Turkije onverwachts bij iemand op bezoek gaan, terwijl in Nederland alles op afspraak gaat."

Gastvrij
Toen ze pas in Hilvarenbeek woonden, nodigde Tuba tien buren uit om bij hen te komen eten, omdat ze hen graag wilde ontmoeten. "Uiteindelijk kwamen er maar vier bij ons op bezoek. Daarnaast hebben we mensen leren kennen via de app 'Next door'. Toch gaat het uitbreiden van sociale contacten hier langzaam. Wel doen we mee in de maatschappij: Ik werk als vrijwilliger via het Rode Kruis in een vaccinatiecentrum en in de gemeente Tilburg bij een tolkenbureau, om nieuwe tolken het vak te leren", laat hij weten. "Tuba neemt deel aan een fietsproject voor allochtone vrouwen in Hilvarenbeek. Door te leren fietsen, kan ze ook wat verder weggaan.

Een andere taal
Het Nederlands vinden Salih en Tuba niet gemakkelijk. "De Nederlandse grammatica is anders dan de Turkse en kent veel uitzonderingen. Verder moeten we veel nieuwe woorden leren en is de uitspraak een beetje moeilijk. Sommige Nederlandse klanken bestaan in het Turks niet. Salih en ik volgen een cursus Nederlands en we krijgen hierbij ondersteuning van onze kinderen, van een taalcoach via VluchtelingenWerk Nederland en via een taalmaatje van ContourdeTwern, dat ons helpt met inburgeren", legt Tuba uit. "Ook leer ik de taal door mijn vrijwilligerswerk bij Quiet. Hier maak ik stoffen tasjes. In Turkije was ik borduur- en handwerkdocent, waardoor ik goed ben in breien, haken, naaien en borduren. Als hobby haak ik bovendien dieren en popjes."

Tuba probeert eveneens wel eens een Hollands gerecht te maken, zoals asperges in Nederlandse saus: "De Turkse keuken is rijker, maar de Nederlandse is gezonder. Hoewel ik erg kan genieten van kibbeling en lekkerbekjes, blijft de smaak van haring toch een beetje raar."