Door Lieke Roovers
Wat is het verschil tussen naar de dokter gaan met een gebroken been en je kind laten vaccineren tegen allerlei infectieziektes? Wat ik bedoel is: waarom vertrouwen we wel op de medische wetenschap bij A en niet bij B? Ik begrijp dat oprecht niet. Vanuit het rijk vaccineren we bijvoorbeeld al sinds 1957 nationaal tegen kinkhoest. Dat vaccin is dus niet nieuw of experimenteel ofzo. En dat hele vaccinatieprogramma is ook niet in het leven geroepen omdat kinkhoest en al die andere infectieziektes ongevaarlijk zijn of 'goed voor het immuunsysteem'. Nee, kinderen kunnen er permanente schade door oplopen en er zelfs aan doodgaan.
Dat mensen heel voorzichtig zijn met hun kinderen is vanzelfsprekend. Maar dat zou juist een argument moeten zijn vóór inenten. In ruil voor een paar keer enkele seconden pijn is je kind voor tien jaar(!) beschermt tegen tig verschrikkelijke ziektes. Een schaafwond op hun knie doet meer zeer en daar krijg je geen tien jaar bescherming voor terug. En, ja, natuurlijk kan je kind nog steeds ziek worden. Het dragen van een autogordel betekent ook niet dat je geen ongeluk kunt krijgen. Vaccineren is niet bedoeld om ziektes te voorkomen; het is bedoeld om de gevolgen van die ziektes zoveel mogelijk te beperken.
"Ja, maar als de rest gewoon wel gevaccineerd wordt en mijn kind niet, dan is er toch niets aan de hand?" Zelfs als de vaccinatiegraad dan hoog genoeg blijft – wat nog maar de vraag is als de groep die zo denkt groeit - dan zijn er nog steeds jonge kinderen die nog niet in aanmerking komen voor een inenting.
Als je twijfelt over het nut van vaccineren, verdiep je dan in hemelsnaam goed in het onderwerp. Stop niet bij het stellen van vragen, maar ga op zoek naar antwoorden. En hecht vervolgens ook waarde aan antwoorden uit betrouwbare bron! Op internet is voldoende betrouwbare informatie te vinden over het hoe en waarom, als je maar niet luistert naar influencers (die maankalenders, vruchtbaarheidsapps of homeopathische producten aan de man proberen te brengen) et cetera. Klop bij de huisarts aan met je vragen. Die maken graag gebruik van de gelegenheid om je te vertellen hoe het allemaal zit om je gerust te stellen.
Je wilt later (als er al een later is) niet bij je kind aankomen met "ik wist niet dat de gevolgen zo ernstig konden zijn", toch?