Hij snapt het nog steeds niet. Kijkt van de een naar de ander en denkt 'wie gaat er mee?'.
Door Marja Smeulders
De vraagrimpel boven zijn ogen geeft duidelijk zijn verwarring aan, maar hij geeft geen kik. Piept niet, blaft niet, wacht in alle stilte op wat komen gaat. Al maanden zijn de dagelijkse wandelingen van onze zwarte labrador anders dan normaal. Gingen wij, hij en ik, in alle vroegte 's ochtends al een rondje samen doen, nu is het wat later dan normaal, omdat beide baasjes wat langer slapen en omdat een van de twee (ik dus) een krakende knie heeft die nog steeds niet helemaal wil.
Maar…hij vindt het prima en wacht geduldig tot hij de trap hoort kraken, want dan is hij er bij. Waar hij normaal gesproken volkomen op mij gericht was wat eten en uitlaten betreft, is hij nu al enige tijd in verwarring, want waarom ga ik niet mee? Bij iedere beweging van een van ons twee twijfelt hij. Eten? Koekje? Uit? Wie o wie? Maar hij zwijgt en denkt…..
Hij heeft het er maar druk mee. Normaal gesproken staat er na de wandeling gewoon een dutje op zijn programma, maar ja, als wij twee steeds blijven bewegen, vindt hij toch echt dat hij even moet laten zien dat ie alert is en wie weet waar het toe leidt. Met als gevolg slaaptekort, terwijl wij het idee hebben dat hij 24 uur in die mand woont!
Op dit moment is het rustig. Zolang wij geen bewegingen maken en niet naar de keuken of de gang willen, gaat er slechts één oog open. Niks aan de hand. Hij snurkt verder. Dat is meteen anders als er koffie gezet gaat worden. Want koffie betekent koekjes. Hondenkoekjes dan welteverstaan en daar moet hij natuurlijk bij zijn.
Het moment dat wij gaan zitten voor de koffie en hij niets heeft gekregen maakt de vraagrimpel boven zijn ogen nog veel groter. Wat? Mij vergeten? Onvergeeflijk natuurlijk en dat wordt onmiddellijk 'afgestraft' met een kwispelende staart en twee zware poten op mijn schoot. Nee, praten kan hij niet, maar lezen kunnen wij hem gelukkig wel. Woorden zijn niet nodig als je een slimme hond bent, en laat onze grote zwarte goedhartige Noah nu toevallig ongelofelijk slim zijn zodat zijn signalen niets te raden overlaten. Heerlijk zo'n hond: blij als we weer samen een rondje kunnen doen…..