Door Lieke Roovers
Lezen is mijn favoriete vrijetijdsbesteding. Het is als een film of serie die zich in je eigen hoofd afspeelt. Ik kan eigenlijk maar weinig dingen bedenken die tegelijkertijd zo ontspannend en zo spannend zijn als lezen. Daarom is het altijd een aangename verrassing als ik een minibieb tegenkom. Voor degenen die niet bekend zijn met dit moderne fenomeen: het zijn kleine boekenkastjes die, vaak bij woonhuizen, aan de weg of in de tuin staan. Daar kun je dan allerlei soorten leesmateriaal uithalen of zelf inzetten, al is dat laatste niet verplicht.
In Hoogeloon staan er een paar, Bladel heeft er ook een aantal, Casteren heeft een grote in het gemeenschapshuis en de laatste tijd fiets ik regelmatig in Hapert langs een leuke minibieb. Nou ja, ik fiets er natuurlijk niet alleen voorbij. Ik stop en snuffel in het kastje om te zien of er een goed boek bij staat. Vaak kun je er iets moois vinden.
Aangezien het kopen van boeken niet aan iedereen voorbehouden is en de bibliotheek de daar geleende boeken binnen een bepaalde periode ook weer terug wil hebben, is zo'n minibieb een uitkomst. Het kost niets, je mag zo lang over een boek doen als je wilt, je mag zoveel boeken meenemen als je kan dragen en je hoeft er negen van de tien keer niet eens ver voor van huis te gaan. Ideaal. Het is een soort snoepkraam voor lezers. Klinkt dit als een verkooppraatje? Dat is het ook! Als je ergens heel veel plezier aan beleeft dan wil je dat vanzelfsprekend met andere mensen delen zodat ook zij ervan kunnen genieten. Ik wil niemand bekeren, want dat heeft iets dwingends en stichtelijks. Alsof je moet lezen omdat het goed voor je is. Alsof lezen hetzelfde is als sporten en groenten eten. Als je leest dan moet je dat doen omdat je het leuk vindt.
Terwijl ik dit schrijf zijn de Nationale Voorleesdagen (26 januari t/m 5 februari) aan de gang en omdat ik deels een lezer ben geworden omdat mij vroeger veel en vaak voorgelezen is, hoop ik dat de minibiebs ook door kinderen en ouders gevonden zullen worden. Op de bank naar Buurman & Buurman of Winx kijken is hartstikke leuk, maar er is niets zo knus als samen een boekje lezen. Dat vond ik als kind al en dat vind ik als volwassene nog steeds.