Evelyn Tutelaers; stiekem binnen kijken
Zonder moeite stel je je voor dat het fijn besneden poppetje 's nachts tot leven komt en aan de wandel gaat in het prachtige huis waarin ze haar kamer heeft. Waar zou ze heen gaan? Snoep halen in het winkeltje beneden? Een potje biljarten? In ieder geval een bezoekje brengen aan haar zus. Die zou dan op haar saxofoon spelen en de vreemde geluiden overstemmen die van zolder komen. Daar gebeuren namelijk hele stoute dingen
Evelyns ogen twinkelen net zo uitbundig als de verlichting die ze in haar poppenhuis heeft aangebracht. "Ik zeg wel eens tegen bezoek: pak een stoel en ga er voor zitten." Dat is inderdaad geen slecht advies. De inrichting van de villa is zo royaal en gedetailleerd dat je gewoon niet weet, waar je moet kijken. Evelyn herkent dit gevoel. "Daarom is het ook zo fijn dat ik de deurtjes dicht kan doen. Dan is de rust weer terug." Het is dan net een luxe schemerlamp, al moet Evelyn zijn effectiviteit nuanceren. "Daar geeft hij eigenlijk te weinig licht voor."
Poppetje gezien
Prima, want er gebeuren toch dingen in die het daglicht niet kunnen verdragen. Genotzoekers van divers pluimage lopen geregeld de zoldertrap op en af. Dat dit voornamelijk heren zijn, deert Evelyn niet. Na een inspirerende loopbaan op de - hoe kan het ook anders - speelgoedafdeling van een warenhuis, werkte ze als enige vrouw tussen de mannen in de motorrevisie. "Ze waarschuwden mij dat ik er wel vies van zou worden, maar ik zei: hé, ik heb thuis een wasmachine en water en zeep."
Carrière
Bovendien kwam die ruime ervaring - in het wassen welteverstaan - haar goed van pas bij haar volgende carrière. Eén dag na de reorganisatie had ze al een sollicitatiegesprek bij een wasserette. "Er werd mij verteld dat er strak doorgewerkt moest worden, geen tijd voor flauwekul. Dus ik zei meteen: dat zullen wij nog wel eens zien." Evelyn werd geboren in Rijswijk, nabij Den Haag, en die Hollandse directheid krijg je er niet zomaar uit. "Ik verwachtte er niets meer van, maar ik mocht toch beginnen. Mijn collega's zeiden later dat ik de eerste was die de bazen liet lachen."
Kastje dicht
Evelyn is dan ook een echte aanpakker. "Wat in mijn kop zit, zit niet in mijn kont, zoals ze hier zeggen." Toch moest ze voor de man van haar leven juist de tijd terugspoelen. Tijdens haar jeugd in Bergeijk had ze al contact met Bert, haar grote liefde. "Dat was meer in de categorie van kijken of ie kijkt en als ie kijkt, niet kijken. Maar na mijn scheiding dacht ik: ik vraag hem gewoon op de koffie."
Fantasie
Ook na vijfentwintig jaar huwelijk zit de vonk er nog steeds in. Niet zo verwonderlijk als je ziet wat Evelyns brein kan bedenken. Als het dak van het poppenhuis openklapt, doet je mond dat namelijk ook. Onder schuine wanden met panterprintbehang staat een groot bed, met twee schaars geklede dames erop. Geduldig wachten zij op de jongeheer die nog even met hun collega in de hottub zit. Om alvast in de stemming te komen, kunnen ze altijd nog een jointje opsteken. Rechts in de hoerenkeet zit namelijk een heuse wietplantage. Hij oogt levensecht, tot aan de knullige bedrading toe. Evelyn had nog nooit een wietplant gezien dus ze haalde alle informatie van internet. "Wat mijn ogen zien, kunnen mijn handen maken", verduidelijkt Evelyn. Juist. Gauw dat poppenhuis dicht voordat onze fantasie helemaal op hol slaat.
