De gelukkigen onder ons gaan gebukt onder het feit dat allerlei leuks niet doorgaat. Sommigen maken zich grote zorgen over hun naasten, hun baan of bedrijf en anderen zijn aan het herstellen of nog in gevecht tegen dat akelige virus dat een groeiende groep noodlottig wordt.
Ieder ondergaat de strijd tegen deze onzichtbare vijand op zijn eigen manier: de een braaf de regels volgend, de ander soms een tikkie burgerlijk ongehoorzaam. We horen in de eindeloze reeks van praatprogramma's veel over hoe het nú is en over hoe het wás. En nu, langzaam, sijpelt er een nieuw gevoel ons bewustzijn binnen: ons toekomstverdriet. Want hoe je het nu wendt of keert, zoals we onze nabije toekomst hadden bedacht, zo gaat we het waarschijnlijk niet meemaken.
We vieren geen eindexamenfeest, stellen de bruiloft uit, gaan niet kamperen, kopen geen huis. Voordat we ons helemaal in het verdriet zwelgen, wil ik graag de andere kant laten zien:
Bedenk dat je dit jaar geen vakantiestress zult hebben om een oppas voor de huisdieren te vinden, alle spullen in te pakken en die nachtelijke chartervlucht op tijd te halen.
Ben origineel en vier jouw kroonjaar +1, volgend jaar, en geef een draai aan de dan geldende regels: dát wordt pas bijzonder!
Maak een powerpointje van jouw leukste vakantiefoto's en regel een digitale familie-avond.
Hoe fijn is het om niet in de file te hoeven staan?
De koffie thuis is het lekkerst…
Leer je hond iets nieuws, nu je zoveel thuis bent.
Geef toe dat het eigenlijk best leuk kan zijn om naar die ene tante te bellen.
Of… probeer eens even niets te doen!
Alles wat je ervaart, alles wat je doet en laat, verandert je. Ook onze gewijzigde nabije toekomst. Denken aan wat niet meer doorgaat zoals gepland geeft ons toekomstverdriet. En toch, als het je ook maar enigszins gegund is, moet je gewoon je verdriet 'pakken' en dóórgaan. Wie weet, sla je wel een heel nieuwe weg in. Aan diegenen voor wie het is weggelegd stel ik de vraag: hoe gaaf is het om nu de kans te pakken je toekomst te hérschrijven?