Door Mariël Hoefkens
Van z'n achtste tot z'n zestiende was Ad actief als jeugdlid bij de landelijke organisatie Jong Nederland. "In 1964 werd ik leider. We hadden uniformen en een blokhut, waar onze bijeenkomsten plaatsvonden met als pijlers sport, creativiteit en buitenleven", noemt hij. "Vooral sport en het buitenleven in de bossen waren voor jongens geweldig. Zeven jaar later, in '71, ging ik me inzetten voor de Jongerensoos, toen net opgericht. Ik werd ervoor gevraagd aangezien ik toch al in de jeugdbeweging actief was."
Avontuurlijk
Op vrijdagavond om de twee weken, organiseerde de soos bijeenkomsten voor de jeugd die van de lagere school af was tot zestien jaar. "We hadden onder andere bostochten, routes met opdrachten, we huurden bioscoopfilms, hielden droppings en fietstochten en gingen lange weekenden op kamp. De laatste acht jaar, tot '82, was ik er voorzitter. Daarna stopte ik bij de soos, want als dertiger was ik de oudste van de leiding en had het lang genoeg gedaan", vond hij. "Bijna veertig jaar was ik basisschoolleerkracht. Het was leuk om later leerlingen bij de soos terug te zien. Als leider was ik minder streng."
Luchtig gezongen
Twaalf jaar was Ad bij Zang en Vriendschap. "Bijzonder was met name de Drumotions-uitvoering, waarbij ons koor in Hercules optrad met de Diessense Harmonie en Slagwerkgroep Sint Willibrordus. 3 Oktober bestonden we zeventig jaar", vertelt hij. "Inmiddels is het koor opgeheven. In 1920 ging ik meedoen aan de Bikse Opera. Mijn eerste opera was De Canon. De volgende, Confusio, is vanwege corona uitgesteld tot mei. De repetities gingen tot eind december door en 5 februari hopen we weer te starten. De humoristische tekst is geschreven door Michiel van der Sanden. Hoewel ik niet zo van opera houd, zijn de koornummers heerlijk om samen te zingen."
Feestpagina
Sinds de oprichting van de Fotostichting in 1991 is Ad voorzitter en redacteur van het boekje 'Hers en geens dur Diessen', dat jaarlijks wordt uitgegeven. "Ook willen we twintigduizend oude Diessense zwart-wit foto's publiek toegankelijk maken op onze website. Ter gelegenheid van ons dertigjarig bestaan, afgelopen 4 december, staat er op onze site een mooie pagina met gelukwensen, slingers en vuurwerk", zegt hij. "Steeds meer kregen we te maken met erfgoed, zoals met de geschiedenis van gebouwen en monumenten. Daarom veranderden we onze naam in Stichting Erfgoed Diessen. De geschiedenis van Diessen, Baarschot en Haghorst spreekt me enorm aan."
Overigens was Ad twaalf jaar voorzitter van de Herculesprijs. "Dat is een bronzen beeldje, dat samen met een juryrapport en een oorkonde werd uitgereikt aan Diessenaren die een bijzondere prestatie leverden", legt hij uit. "Tot slot zette ik twintig jaar lang de evenementenkalender in elkaar, eerst van de gemeente Diessen en later van de gemeente Hilvarenbeek. Hiermee ben ik in 2014 gestopt."