Afscheid van juf Rosalie Bruisend onderwijs gegeven, bruisend genoten, bruisend afscheid nemen
Na 45 jaar neemt Rosalie Wensink afscheid als juf van de OBS de Korenbloem in Oirschot en gaat met pensioen.
Door Embrecht Broeders
Vrouw van, moeder, schoonmoeder, oma en juf
"Het is een vol leven en ik geniet er enorm van. Drie dochters, één zoon, twee schoonzonen, één schoondochter, twee kleindochters en een kleinzoon op komst. Mirte, de oudste, heeft het syndroom van Prader-Willi, zij is in de weekenden thuis. Mijn gezin staat voorop, we zijn een hecht gezin, we doen veel samen en ik heb ook een oppasdag. Ook gaan we samen op vakantie. Mijn man Gosse en ik draaien dit gezin al heel wat jaren en dit lukt allemaal omdat we het samen doen. We zijn net verhuisd naar Esch wat enorm goed uitpakt voor ons gezin, ruimte voor ons allemaal."
Stoppen met werken, hoe voelt dat?
"Eerst dacht ik 'ik stop nog niet'. Maar de vraag is dan wanneer stop je dan wel? Het pensioen kwam steeds dichterbij en daarmee het besef dat het vooral te maken heeft met loslaten. Uiteindelijk ben ik dat proces ingegaan en dat voelt nu goed. Niets blijft zoals het is, zeg ik altijd. Dus ga het maar aan. Ik blijf nog wel invallen. En zo hier en daar heb ik nog projecten lopen, zoals het maken van een film over ons kleuteronderwijs."
En wat na je pensionering?
"Eerst veel tijd voor hetzelfde, nu meer tijd voor 'anders'. Voortzetten van de andere passies. Zoals sporten, 's ochtends hardlopen, de natuur in, de sportschool. Samen met Gosse verre reizen maken, beleven van andere culturen. Ook mezelf blijven ontwikkelen door cursussen, boekenclubje en op het creatief vlak. Maar de film over het kleuteronderwijs is het eerste wat we gaan afronden. Rond maart 2023 hopen we op de première."
Afscheid nemen
"Vrijdag 23 december is het zover. Het thema voor het afscheid is 'Winterwonderland with a touch of Gold'. Iedereen mag verkleed komen en voor de rest laat ik mij verrassen. De ochtend is voor het afscheid van de kinderen en collega's. Vanaf twaalf uur tot half twee is er een open inloop. Oud-collega's, ouders van nu en vroeger, oud-leerlingen en iedereen die zich verbonden voelt met mij zijn welkom om afscheid te nemen. Zie dit schrijven dan ook als een uitnodiging."
"Als kind wist ik al dat ik juf wilde worden. Ik kom uit een gezin waar alle vier de kinderen voor het onderwijs hebben gekozen. Ik heb eerst vier jaar in Vught gewerkt en heb toen de overstap naar De Korenbloem gemaakt. Een school die net gestart was en opgericht is door ouders uit de Drossaard omdat er behoefte was aan een openbare school. Ik begon daar als hoofdleidster van de kleuterschool, maar samen met de lagere school vormden we al één school. Het werken met kleuters heeft altijd mijn voorkeur gehad, omdat je samen met je groep het onderwijs vormgeeft binnen thema's. Daarbij is de onbevangenheid van deze jonge kinderen geweldig. Elke dag anders! Door de jaren heen hebben we mooi onderwijs ontwikkeld rondom het jonge kind. Er is nog steeds veel betrokkenheid van ouders. Dat vind ik heel belangrijk."
Vrouw van, moeder, schoonmoeder, oma en juf
"Het is een vol leven en ik geniet er enorm van. Drie dochters, één zoon, twee schoonzonen, één schoondochter, twee kleindochters en een kleinzoon op komst. Mirte, de oudste, heeft het syndroom van Prader-Willi, zij is in de weekenden thuis. Mijn gezin staat voorop, we zijn een hecht gezin, we doen veel samen en ik heb ook een oppasdag. Ook gaan we samen op vakantie. Mijn man Gosse en ik draaien dit gezin al heel wat jaren en dit lukt allemaal omdat we het samen doen. We zijn net verhuisd naar Esch wat enorm goed uitpakt voor ons gezin, ruimte voor ons allemaal."
Stoppen met werken, hoe voelt dat?
"Eerst dacht ik 'ik stop nog niet'. Maar de vraag is dan wanneer stop je dan wel? Het pensioen kwam steeds dichterbij en daarmee het besef dat het vooral te maken heeft met loslaten. Uiteindelijk ben ik dat proces ingegaan en dat voelt nu goed. Niets blijft zoals het is, zeg ik altijd. Dus ga het maar aan. Ik blijf nog wel invallen. En zo hier en daar heb ik nog projecten lopen, zoals het maken van een film over ons kleuteronderwijs."
En wat na je pensionering?
"Eerst veel tijd voor hetzelfde, nu meer tijd voor 'anders'. Voortzetten van de andere passies. Zoals sporten, 's ochtends hardlopen, de natuur in, de sportschool. Samen met Gosse verre reizen maken, beleven van andere culturen. Ook mezelf blijven ontwikkelen door cursussen, boekenclubje en op het creatief vlak. Maar de film over het kleuteronderwijs is het eerste wat we gaan afronden. Rond maart 2023 hopen we op de première."
Afscheid nemen
"Vrijdag 23 december is het zover. Het thema voor het afscheid is 'Winterwonderland with a touch of Gold'. Iedereen mag verkleed komen en voor de rest laat ik mij verrassen. De ochtend is voor het afscheid van de kinderen en collega's. Vanaf twaalf uur tot half twee is er een open inloop. Oud-collega's, ouders van nu en vroeger, oud-leerlingen en iedereen die zich verbonden voelt met mij zijn welkom om afscheid te nemen. Zie dit schrijven dan ook als een uitnodiging."
