Suayip Yilmaz; Ik voel mij veilig en gelukkig in Eersel
Suayip is 38 jaar geleden in de omgeving van Izmir (Turkije) geboren in een boerengezin met vier kinderen en is daar opgegroeid. Hij heeft aan de universiteit zijn bachelor in Finance gehaald, en werkte vervolgens jaren voor de Turkse belastingdienst. Hij is gehuwd met zijn vrouw Sidika en samen kregen zij in 2014 een zoon, Edip, en in 2019 een dochter, Eva Sena. In 2018 ontvluchtte hij met zijn gezin Turkije omdat hij daar werd gezien als een terrorist. Sinds 2020 woont hij met zijn gezin in Eersel.
Door Rien Castelijns
Arrestatie op de valreep voorkomen
De politie wilde ook Suayip arresteren, maar hij kon nog net op tijd wegkomen. Hij heeft zich daarna samen met zijn gezin ergens schuilgehouden maar kon toen nauwelijks overleven. Veel mensen in zijn omgeving waren namelijk bang om hem te helpen gezien de mogelijke represailles van de regering. "Ik voelde mij in die tijd helemaal alleen staan. De situatie was onveilig geworden voor mij en ik kon ook mijn gezin niet meer onderhouden. Voor mij bleef er niets anders over dan te vluchten uit Turkije, weg bij mijn familie en vrienden", legt hij uit.
Vluchten uit Turkije naar EU
Na een riskante nachtelijke boottocht, georganiseerd door mensensmokkelaars, kwam hij samen met zijn vrouw en zoontje van drie in 2018 aan in Griekenland. De Turkse douane patrouilleerde destijds intensief langs de grens om zoveel mogelijk vluchtelingen tegen te houden. Dat leverde hun vele angstige ogenblikken op. Direct na aankomst in Griekenland zijn ze opgepakt en werden zij overgebracht naar een gevangenis en vervolgens naar een groot vluchtelingenkamp. Suayip: "Dat was een hele moeilijke, uitzichtloze tijd voor ons en daarom besloten wij weg te gaan uit Griekenland." Hij heeft kans gezien om tijdens een hele drukke dag op het vliegveld tickets te kopen en met zijn gezin in te checken op een reguliere vlucht naar Amsterdam. De douane zag door de drukte geen kans om iedereen te controleren en dat gaf hun de mogelijkheid om ertussendoor te glippen. Ook dat waren erg spannende momenten.
Aankomst in Nederland
Vervolgens ging het vluchtelingentraject verder in Nederland. Dat begon bij het aanmeldcentrum voor asielzoekers in Ter Apel. Gedurende een periode van twee jaar heeft hij met zijn gezin in diverse asielzoekerscentra verbleven, te weten Budel, Echt, Wageningen, Arnhem en tenslotte Overloon. In het AZC Echt is zijn dochter geboren. Suayip: "Het leven in een AZC is slecht, vooral voor vrouwen en kinderen. Je leeft helemaal geïsoleerd van de Nederlandse bevolking. Je mag helemaal niets doen. Gelukkig werd er door vrijwilligers lesgegeven in de Nederlandse taal. Verder moet je de sanitaire voorzieningen delen met tien andere personen." De omgang met andere asielzoekers ging niet altijd goed. Sommige asielzoekers zijn ronduit asociaal naar anderen toe en er is ook veel drugsgebruik.
Een woning in Eersel
In 2020 werden Suayip en zijn gezin voor een periode van vijf jaar formeel erkend als vluchteling, aangezien er gegronde vrees was op vervolging in Turkije. Dat betekent ook dat zij aan de slag moeten met het inburgeringstraject en daarvoor de benodigde examens moeten halen. Doordat zij een huis kregen toegewezen in Eersel, konden zij hiermee goed aan de slag. "Ik zie het als mijn eigen verantwoordelijkheid om zelf voor ons gezin te zorgen, goed in te burgeren en zo weinig mogelijk gebruik te maken van sociale voorzieningen." Hij is inmiddels werkzaam als postbode, waar hij heel goed wordt geholpen door zijn collega's. Zijn vrouw gaf destijds in Turkije les in literatuur. Zij zouden beiden weer in hun eigen vakgebied aan de slag willen, maar daarvoor is het noodzakelijk om eerst de Nederlandse taal goed te beheersen. Daarbij worden zij geholpen door enkele taalcoaches. Bijzonder was bijvoorbeeld ook dat hij opnieuw zijn rijbewijs moet halen, ondanks dat hij dit zestien jaar geleden in Turkije ook al eens heeft gehaald. Het bevalt Suayip goed in Nederland. Hij is inmiddels vier jaar met zijn gezin in Nederland en zij wonen twee jaar daarvan in Eersel. "Ik voel mij hier veilig en gelukkig. Wij zijn in Eersel warm ontvangen en wij krijgen hulp van heel veel mensen. Onze zoon zit hier op de basisschool Wereldwijs en ook onze dochter zal komend jaar naar deze school gaan. Eersel is een heel fijne gemeente. Wij hebben hier goede contacten opgebouwd en wij hopen hier de draad van ons leven weer op te kunnen pakken."
Terugkeer naar Turkije
Suayip heeft vijfendertig jaar in Turkije gewoond en zou graag met zijn gezin ooit nog eens terug willen keren. In juni jongstleden kreeg hij het droevige bericht dat zijn vader plotseling was overleden. "Het deed mij erg veel verdriet dat ik de uitvaart niet kon bijwonen." Hij kijkt er dan ook naar uit om ooit weer bij zijn familie te zijn. Maar dan moet het daar eerst veilig zijn. "Wellicht is het mogelijk om over vijf of tien jaar terug te keren, als er bijvoorbeeld een andere partij aan de macht komt. Maar tot die tijd willen we graag in Eersel blijven wonen."
Geef uw tekst hier ...