De school is uit

Door Toine van Balkom

De scholen zijn weer begonnen. Fijn, maar niet meer voor ons. Hoera! Eindelijk is de oudste bij ons ook geslaagd in juli. Ook wij kunnen nu alle studiestress die we, zelfs als ouders, meegeleefd hebben snel vergeten. Op naar de volgende fase in het leven met onze kinderen. De jongste is al een jaar aan het werk in de marketing en communicatie en gaat binnenkort alweer jobhoppen. Onze oudste begint deze maand zijn technische carrière als technisch werkvoorbereider in de industriële automatisering. Dat zal ook allemaal wel niet zonder slag of stoot gaan, maar nu ligt de verantwoordelijkheid en stress daarvan bij ons kroost zelf. Als ik ga terugkijken na al die jaren van kleuterschool, lagere school, basisschool, middelbare school, beroepsonderwijs en hogeschool, dan heb ik zelf de meeste averij opgelopen tijdens de periode kleuterschool, lagere school en alles wat daarbij komt kijken. Dat begon al met het wegbrengen van de kinderen naar school, waar alle ouders (toen nog meestal moeders) te gezellig aan het keuvelen waren over elkaar. En dan nog de zware didactisch verantwoorde oudergesprekken, rugzakjes, ouderparticipatie tot en met concurrerende kinderfeestjes. De benamingen die ik gebruik voor de verschillende fasen van 'De school' zal wel niet meer kloppen, maar dat kan me eigenlijk niet veel schelen. Kleuterschool, lagere school, basisschool of groep één, onderbouw, middenbouw en of bovenbouw. Het zal duidelijk zijn voor de massa. Onze kinderen gingen naar De Antoniusschool lagere school, maar dat heet tegenwoordig Samenwijs De Vlinderakkers. Zowel Antonius als de vlinders zijn compleet verdwenen in ons dorp, maar vooruit de ontwikkelingen Samenwijs staan niet stil. Aan die laatste 'woke' naam Vlinderakkers heb ik als ouderwetse knar eerlijk gezegd wel erg moeten wennen en nog steeds. Laat ik vooropstellen dat wij geen ouders waren die meteen kwaad naar school liepen als er een akkefietje was op school. Ook werd door ons niet gepusht dat 'ons Jantje' eigenlijk naar de havo zou moeten en niet naar vmbo-T zoals bleek uit testen en de CITO. Maar dat de prognoses en adviezen die gesteld zijn in die periode, ondanks alle goede bedoelingen niet zijn uitgekomen is een feit. Mijn motto is en blijft dan ook dat de aanhouder wint en doorzetten uiteindelijk het meeste loont. Daar kan geen succesvol kinderfeestje, dikke score Cito toets, liefste juffrouw of populairste kindje in de klas tegenop.