Eric Peters; Het belang van elkaar steunen...
Eric Peters 49 jaar, een echte Blaalse. Een veteraan en militair in hart en nieren. Met zijn negentiende is hij begonnen bij Defensie bij de Luchtmobiele Brigade en is nooit meer weggegaan. Samen met het thuisfront, zijn vrouw en twee dochters, heeft hij al veel meegemaakt tijdens de vele uitzendingen die hij gedaan heeft. Tien in dertig jaar tijd. Veel gezien... "Te veel", vult Eric aan. Hij kende zijn vrouw al voordat hij bij Defensie ging, ook zij heeft het niet makkelijk gehad tijdens de uitzendingen van Eric. Niet wetende waar hij was en soms een kort contactmoment, daar moest ze het mee doen.
Door Angelique van Gils - Baijens
Springen
Momenteel werkt hij bij DPS, Defensie Para School, onderdeel van Korps Commandotroepen te Breda. Hij heeft er bewust voor gekozen om het even rustig aan te doen. "Even rustig aan, mijn hoofd leegmaken", zegt Eric. Hun 'kazerne' staat midden in het centrum van Breda. "Wij doen alles rondom parachutespringen", vertelt hij verder. Tijdens het verzorgen van een opleiding springt hijzelf gemiddeld zo'n tien keer per maand. "Het blijft leuk," zegt Eric, "vooral de AO oftewel staticline sprongen, dit houdt in dat er een lijn vastzit aan het vliegtuig waardoor de parachute vrijwel meteen opent." Hij is nu vooral bezig met het verbeteren van de procedures en aan het bekijken of er zaken gemoderniseerd kunnen worden.
Stichting Veteranen de Kempen
Sinds vorig jaar mei heeft Eric met twee andere veteranen Stichting Veteranen de Kempen opgericht. In eerste instantie was het de bedoeling voor alleen de gemeente Bladel maar al snel bleek dat er in omliggende dorpen ook behoefte was aan de Stichting. Ze organiseren onder andere informatieavonden, hebben een lief en leed potje voor de mede veteranen. Het gaat om elkaar steunen, ondersteunen en helpen. De Stichting is begonnen vanuit helemaal niks en inmiddels zijn ze al flink uitgegroeid. Eric zegt: "Een soldatenleven is een soldatenleven. Iedere militair weet waar je over praat en wat je bedoelt." Tussen de regels door merk je dat Eric tijdens zijn missies al veel heftige dingen gezien heeft.
Vol emotie
Naast het organiseren van eigen bijeenkomsten, wordt de Stichting ook gevraagd door gemeentes om aanwezig te zijn bij herdenkingen en onthullingen. Ze organiseren inmiddels ook de dodenherdenking bij het oorlogsmonument aan de Neterselseweg in Bladel. Eric vertelt dat hij zich doodergert aan de mensen die tijdens de twee minuten stilte eraan voorbij 'scheuren' met hun auto. "Heb dan tenminste het fatsoen om dertig kilometer per uur te rijden." Hij geeft aan dat deze plek héél speciaal voor hem is. "In de afgelopen jaren zijn er tijdens gezamenlijke missies veel directe collega's gesneuveld..." Na een pauze vertelt hij emotioneel verder dat als hij daar op 4 mei staat dan móét het perfect voor hem zijn, tot aan het dragen van de bloemkransen toe. "Gelukkig hebben de anderen van het bestuur dat ook, dus wij willen het perfect regelen."
Als jonge jongen had Eric baat bij structuur en een stok achter de deur, iets wat hij thuis bij zijn ouders miste. "Ik was ook best wel een boefje", vertelt hij. Door een trainer-coach, marinier, van het voetballen hoorde hij verhalen over Defensie. De voetballers vroegen regelmatig naar zijn verhalen. Hij vertelde over naar het buitenland gaan, het hiken en het buiten zijn voor allerlei activiteiten. Het avontuurlijke sprak Eric erg aan. "Het buiten zijn en actief dat is wel iets voor mij," vertelt hij, "en dan kon ik ook nog iets voor mijn land betekenen." Op school ging het niet goed dus besloot hij met zijn achttiende jaar in dienst te gaan. In 1992 is hij bij de Luchtmobiele Brigade gestart en nooit meer weggegaan. In dertig jaar tijd tien keer op uitzending geweest en zich opgewerkt door keihard te knokken van soldaat tot nu adjudant. Interne cursussen gevolgd, zelfs nu is hij weer met een cursus bezig.
Springen
Momenteel werkt hij bij DPS, Defensie Para School, onderdeel van Korps Commandotroepen te Breda. Hij heeft er bewust voor gekozen om het even rustig aan te doen. "Even rustig aan, mijn hoofd leegmaken", zegt Eric. Hun 'kazerne' staat midden in het centrum van Breda. "Wij doen alles rondom parachutespringen", vertelt hij verder. Tijdens het verzorgen van een opleiding springt hijzelf gemiddeld zo'n tien keer per maand. "Het blijft leuk," zegt Eric, "vooral de AO oftewel staticline sprongen, dit houdt in dat er een lijn vastzit aan het vliegtuig waardoor de parachute vrijwel meteen opent." Hij is nu vooral bezig met het verbeteren van de procedures en aan het bekijken of er zaken gemoderniseerd kunnen worden.
Stichting Veteranen de Kempen
Sinds vorig jaar mei heeft Eric met twee andere veteranen Stichting Veteranen de Kempen opgericht. In eerste instantie was het de bedoeling voor alleen de gemeente Bladel maar al snel bleek dat er in omliggende dorpen ook behoefte was aan de Stichting. Ze organiseren onder andere informatieavonden, hebben een lief en leed potje voor de mede veteranen. Het gaat om elkaar steunen, ondersteunen en helpen. De Stichting is begonnen vanuit helemaal niks en inmiddels zijn ze al flink uitgegroeid. Eric zegt: "Een soldatenleven is een soldatenleven. Iedere militair weet waar je over praat en wat je bedoelt." Tussen de regels door merk je dat Eric tijdens zijn missies al veel heftige dingen gezien heeft.
Vol emotie
Naast het organiseren van eigen bijeenkomsten, wordt de Stichting ook gevraagd door gemeentes om aanwezig te zijn bij herdenkingen en onthullingen. Ze organiseren inmiddels ook de dodenherdenking bij het oorlogsmonument aan de Neterselseweg in Bladel. Eric vertelt dat hij zich doodergert aan de mensen die tijdens de twee minuten stilte eraan voorbij 'scheuren' met hun auto. "Heb dan tenminste het fatsoen om dertig kilometer per uur te rijden." Hij geeft aan dat deze plek héél speciaal voor hem is. "In de afgelopen jaren zijn er tijdens gezamenlijke missies veel directe collega's gesneuveld..." Na een pauze vertelt hij emotioneel verder dat als hij daar op 4 mei staat dan móét het perfect voor hem zijn, tot aan het dragen van de bloemkransen toe. "Gelukkig hebben de anderen van het bestuur dat ook, dus wij willen het perfect regelen."
