Kia Verouden

Dit keer zijn we tussen de pagina's gedoken van het favoriete boek van Kia Verouden (23). Nadat er voor wat drinken was gezorgd, settelden we op de bank om haar geliefde verhaal van kaft tot kaft te bespreken. Kia's dagen zijn voornamelijk gevuld met elektronische house- en techno-muziek, van welke ze de nummers het liefste luistert op een festival. Naast haar bestaan in Middelbeers, waar ze is opgegroeid, heeft ze ook een leven in Wageningen. Daar zit ze intussen een jaar op kamers voor haar studie, Bachelor medische hulpverlening, aan de HAN. In haar vrije tijd leest ze ook wel eens. En wanneer we haar vragen naar haar favoriete boek brandt ze los. Het boek waar ze over vertelt heet: De boekendief. Geschreven door Markus Zusak.

Door Nikita van Gestel

De boekendief
Het verhaal speelt zich af in Duitsland in 1939. Het volgt een 9-jarig meisje genaamd Liesel. Zij wordt door haar moeder naar een pleeggezin gebracht. Wanneer zij een klein, zwart boekje vindt op het graf van haar broertje, wordt ze een gewiekste boekendief. Tijdens de verwoestende bombardementen weet zij zich met haar schatten te verbergen in de schuilkelder.

Waarom een favoriet?
"De overkoepelende thema's in het boek zijn: oorlog, verdriet, discriminatie en leed. Maar er komen daarentegen ook vriendschap, moed en verlangen aan bod. Mijn favoriete personage was Hans, de pleegvader van Liesel. Ik vind dat zijn personage het meest groeit naarmate het verhaal vordert. In het begin was het een stugge man, maar later zie je zijn zachtaardige en oprechte kant. Dat vond ik hartverwarmend om te lezen", vertelde Kia. We vroegen Kia haar favoriete en minst favoriete deel te beschrijven. "De scène in de schuilkelder met Liesel en Max vond ik super mooi. Daarnaast vond ik het stuk met de parade van Joodse gevangenen erg hartverscheurend. Ik leefde zo mee met de personages, dat ik zelf de woede en onmacht ervaarde, door de scènes die beschreven werden. Wat mijn minst favoriete deel is weet ik niet. Alles wat naar voren kwam in het boek was een toevoeging aan de rest van het verhaal." Zinnen die voor altijd in je hoofd mogen wonen zonder huur te betalen. "Zelf vond ik deze woorden heel mooi: 'Ik heb woorden gehaat en ik heb ze liefgehad.' Ook vond ik deze tekst indrukwekkend: 'De woorden. Waarom moesten ze bestaan? Zonder hen zou er niets van zijn. Zonder woorden was de Führer niets. Er zouden geen hinkende gevangenen zijn, geen troost of wereldse trucs nodig om ons beter te laten voelen. Wat hadden de woorden voor zin?' Er zit zoveel emotie in die zinnen. Het geeft weer hoe machteloos Liesel zich voelde. En als laatste vond ik dit stuk erg ironisch: 'Er waren twee conducteurs. Er was een moeder en haar dochter. Eén lijk. De moeder, het meisje en het lijk bleven koppig zwijgen'."

Beleving en impact
Toen we vroegen hoe haar mening veranderde gedurende het lezen van 'De boekendief' schoot ze in de lach, maar werd daarna onmiddellijk weer serieus. "Dat is een goeie vraag…", zei ze terwijl ze peinsde over haar antwoord. "In eerste instantie was er bij mij verwarring, omdat het verhaal vertelt wordt door 'de Dood'. Daar wordt vaak naar gehint, maar daar moest ik eerst achter komen. Toen ik dat eenmaal doorhad was ik al zo verweeft in het verhaal. Het voelt een beetje als puzzelstukjes die je één voor één toevoegt aan het maken van een grote puzzel. Een origineel perspectief. Dit boek heeft mijn kijk op de wereld veranderd. Het zet je tot nadenken over onmenselijke oorlogssituaties. Ook al is het een fictief verhaal, het voelt echt."

Een aanrader
"Dit is een boek om te lezen bij de kachel met een grote kop dampende rooibosthee met honing. Trui en warme sokken aan en zink tussen kussens en de pagina's."