Eva van Baren Kilometers dankbaarheid

Door Anke Smolders-Aidam

Stil staan
Al snel nadat Eva haar studie Sociaal Pedagogische Hulpverlening afmaakt, krijgt ze een contract aangeboden in de zorg. Na een uitbundig studentenleven in Eindhoven is Eva ook wel toe aan een vaste baan. Maar plotseling lopen de dingen anders: er wordt een zeldzame heupafwijking geconstateerd waardoor lopen lastig gaat. "Weken heb ik op bed gelegen. In één keer stond mijn leven stil. Daar heb ik wel veel van geleerd, bijvoorbeeld om meer te genieten van kleine dingen. Ik kan al blij worden van zonnestralen op mijn gezicht, of een klein bloemetje op tafel. Misschien kan ik niet werken, maar ik kan me wel inzetten voor de maatschappij."

Alles tegelijk
Samen met haar man Henri, besluit Eva een huis te kopen in Steensel. Wat volgt is niet alleen de sleutel van het huis, maar in diezelfde maand nog, komt er ook een huwelijksaanzoek en raakt ze zwanger. Ze nestelen zich in Steensel en maken al snel veel vrienden. Henri werkt op de binnenvaart en is iedere twee weken een tijd van huis. Eva runt dan, samen met haar zoon Boaz (12) en haar dochter Luna (14), het huishouden. "Een fiets maken of in huis klussen? Ik pak alles aan. Ik moet alleen van tijd tot tijd m'n rust pakken."

Positief en lef
Deze positieve instelling is kenmerkend voor Eva. Pluk de dag, geniet van het leven en zet je zorgen opzij. Met veel lef en een uitgesproken humor, zet ze de toon op feestjes. Karaoke in een lege zaal? Geen probleem voor Eva. Een last-minute party in huis voor de kinderen? Laat maar komen. Eva heeft ideeën genoeg om een feestje te maken van het leven en lacht de pijn opzij indien nodig. "Ik stap graag op mensen af om een praatje te maken, dat gebeurt vanzelf, ik ben benieuwd wat ze te vertellen hebben."

Broodnodig
Kinderen die op de basisschool hebben gezeten, kennen Eva. Jarenlang staat ze aan school als overblijfmoeder. Honderden kopjes thee of melk zijn geschonken. Eva overlegt met leraren, helpt kinderen met broodtrommels en veegt kruimels na. De laatste jaren loopt de ouderparticipatie terug. Het is niet meer vanzelfsprekend dat er vrijwilligers klaar staan. Dat geldt ook voor de andere initiatieven.

Knutselmiddag?
Als voorzitter van Jeugdvakantiewerk merkt Eva dat goed. Boden ouders zich tien jaar geleden nog spontaan aan, vandaag moet er expliciet om gevraagd worden. Dat vindt deze aanpakker geen probleem. Ze spreekt ouders direct aan om ervoor te zorgen dat de geplande activiteiten toch door kunnen gaan. "Hebben jullie nog gedacht aan de knutselmiddag? Graag voor morgen even doorgeven of je wel of niet kunt meehelpen."

Doorstroom
Naast haar inzet bij jeugdvakantiewerk is Eva voorzitter bij De Stern, een wooncomplex voor senioren. Ze kijken samen naar de leefbaarheid in het dorp en indien nodig, staat ze klaar of rijdt ze mensen naar een afspraak. Dat de aandacht verschuift van de basisschoolkinderen naar andere activiteiten is een logische stap, zeker nu haar jongste zoon Boaz naar het voortgezet onderwijs gaat.

Het terras is inmiddels leeg gelopen. Alle kinderen kregen een ijsje en zijn daarna moe maar voldaan naar huis gegaan. Ook Eva is voldaan omdat de kinderen blij zijn. Al heeft ze zelf geen 10 kilometer gelopen, toch verdient deze vrolijke vrouw zeker een medaille voor haar betrokkenheid en jarenlange inzet voor alle kinderen in het dorp.