Hondenleven

 Ik weet niet of u er ook ooit last van heeft, maar ik heb in het voorjaar toch wel ooit het gevoel 'hoe krijg ik alles in één week gepropt'. Verjaardagen, vergaderingen, uiteten, verbouwen, het huishouden, boodschappen, vrienden-weekenden en natuurlijk moet er tussendoor ook nog gewerkt worden. Alles komt in die periode tegelijk. Van de ene kant heel gezellig maar van de andere kant komt er ook wel een precieze planning en enigszins wat flexibiliteit bij kijken.

Dan kijk ik vaak met jaloezie naar Pleun, onze hond. Haar dagelijks ritueel is eigenlijk simpel en totaal zorgeloos; geen boodschappen-stress of zelfs enige vorm van 'wat-zullen-we-nu-weer-eens-eten-inspiratie-dip'. Als we 's morgens de kamer binnenkomen begint ze te kwispelen in de mand en na een paar uitrekoefeningen is ze klaar voor haar ochtendwandeling. Daarna kijkt ze goed hoe haar brokjes in het bakje worden gedaan en worden deze in een recordtempo naar binnen gewerkt. Nog een klein kauwstokje erachteraan en dan weer snel een rolletje maken in het mandje.

Rond een uur of tien komt ze duidelijk maken dat ze dan een koekje heeft verdiend, waarna ze toch weer terug het mandje inkruipt. Begin middag krijgt ze haar middagsnoepje waarna er rond twee uur een wandeling wordt gemaakt. En dan begint ze vanaf eind middag met grote ogen te kijken of het nog geen etenstijd is. Meestal is ze een uurtje te vroeg en geduld hebben is dan best wel lastig. Na nog een wandeling of in de zomer lekker zwemmen is het tijd om samen met de baasjes op de bank te kruipen en te knuffelen en te kroelen. Haar pootje maakt dan regelmatig duidelijk dat we daarmee nog niet mee mogen stoppen. En dan is het alweer bedtijd. Ziet u, een simpele planning waar ik regelmatig aan denk mocht er weer iets in onze agenda gezet worden.