Joke Versteijnen-Nooyens; Met veel liefde..

Na meer dan vijftig jaar in Eersel te hebben gewoond zet het leven van Joke Versteijnen-Nooyens, weduwe van Antoon Versteijnen, zich verder op de Floriaan in Bladel.

Op de kamer van Joke hangt een huiselijke sfeer, onder de televisie staan twee tafeltjes. Een met foto's van wijlen Antoon en van hun vijftigjarig huwelijksfeest met daarbij bloemstukjes en op de andere tafeltje staat onder andere een boomstam...

Verhuizen
Joke begint te vertellen: "Ik ben geboren in Baarschot en ben in 1969 getrouwd met Antoon. Toen hij les ging geven in wiskunde en economie op de Pastoor Aelen Mavo (wat later fuseerde met het Rythovius college) zijn we naar Eersel verhuisd. Maar alleen als ik daar wilde wonen. Ik heb met mijn achttien jaar al mijn rijbewijs gehaald... Dat was toen nog helemaal niet gewoon, hoor...Dus mijn vader gaf de sleutel van zijn auto en zei 'ga maar eens kijken in Eersel.' Dus dat hebben we gedaan." Joke praat honderduit. Ze weet nog veel herinneringen op te halen. "Eerst hebben we op de Hoolhof in Eersel gewoond. Daarna zijn we naar de Aelenstraat verhuisd, elf jaar hebben we daar gewoond. En toen kochten we een perceel op de Schadewijkstraat. Een groot perceel, dat was eigenlijk niet nodig, maar het was alles of niks", zegt Joke.

Schadewijkstraat
Veertig jaar hebben Antoon en Joke op de Schadewijkstraat gewoond. "Veel mensen kennen Antoon van het lesgeven op de avondschool, hij gaf middenstandscursus op het Pius X College en dat heeft hij jaren met veel plezier gedaan", vertelt Joke "En als hij thuis kwam, was het studeren of buiten werken. We hebben het huis in de Schadewijkstraat samen ontworpen en in eigen beheer laten bouwen. Antoon zei altijd: 'Joke, jij bent altijd mijn assistente geweest.' Ik heb vroeger van alles gedaan, zoals meehelpen op bruiloften en ik ben voorzitster geweest bij de KPJ in Diessen. Voor we trouwden heb ik zo'n tien jaar gezongen bij het gemengd koor 'Zang en Vriendschap' in Diessen. In Eersel heb ik vijfendertig jaar gezongen bij een kerkkoor en heb jaren getennist. We hebben samen veel gereisd en veel gefietst. Op de Schadewijkstraat verkochten we vele jaren kerstbomen."

Veel meegemaakt
Joke vertelt aan één stuk door, "Toen Antoon met pensioen ging, kreeg hij binnen korte tijd de ziekte van Parkinson, na veertig jaar geen les gemist te hebben. Hij was zo sterk en dapper", vertelt Joke emotioneel. Toen ze vijftig jaar getrouwd waren, hebben ze nog feest kunnen vieren. "Dat hing er nog om in verband met zijn ziekte. Een jaar later ongeveer kreeg hij een hersenpropje en was hij met spoed opgenomen. Hiervan had Antoon uiteindelijk niet veel over gehouden maar de Parkinson had wel een knauw gehad." Al snel bleek dat hij niet meer thuis kon wonen en is hij naar de Floriaan verhuisd. "Zeven maanden lang ben ik met hulp van familie en buren elke dag bij Antoon op bezoek kunnen gaan en elke dag belden we met elkaar", vertelt Joke. En toen viel Joke zelf. "Ik ben zo hard gevallen, ik kon niet meer op mijn benen staan." Ongeveer acht maanden later kreeg ze een kamer op de Floriaan. Weliswaar op een andere afdeling dan haar man.

Liefde
Joke uit haar dankbaarheid richting hun zonen, schoondochters, kleinkinderen, buren, vrienden en familie net als de vrijwilligers van de Nieuwe Levenskracht uit Eersel die regelmatig op bezoek kwamen. "En," geeft ze aan, "ik vind het heel fijn om met mensen te praten die Antoon gekend hebben." Ze praat met zoveel liefde over hem: "Hij was altijd zo dapper." Juni 2022 is hij overleden. Joke: "Antoon was zo sterk als een boom." En dat is dan ook de urn: een boomstam. Als symbool voor de kerstbomen die ze verkochten en de kracht van Antoon zelf. De boomstam, in de kamer van Joke, daar op dat tafeltje omringd met foto's.

Geef uw tekst hier ...