Karin Couwenberg; Klaar met het coronajaar

Door Anke Smolders-Aidam

Karin staat samen met haar twee zussen bekend in Knegsel als 'de zusjes Couwenberg'. Hoe dat komt legt ze uit terwijl ze de plassen ontwijkt in het bos. "Samen met mijn zussen Linda en Inge zitten we alledrie bij de muziekkapel Hekwerk, we korfballen én we spelen samen bij de toneelgroep. Iedereen ziet ons dus veel samen." Karin is een gezellige kletstante. Zoals ze over zichzelf zegt: "Ik kan goed zeveren, dat heb ik waarschijnlijk van ons pap." Daarnaast is ze niet bang om op het podium te staan. Vorig jaar speelde ze de hoofdrol in het toneelstuk 'Spijt'. Bij Hekwerk speelt ze op de bugel. "Dat muzikale, dat komt van moederskant", geeft ze trots toe.

Tulpen
Momenteel heeft Karin een tijdelijke baan. Ze helpt ouderen thuis en daarnaast staat ze ook klaar voor de tulpenoogst in de kas van haar ouders. De tulpen staan weer in bloei dus is het druk. Zelfs haar oma helpt bijna iedere dag mee, die vindt het fantastisch. De tulpen hebben geen last van Corona, die groeien gewoon door. Voor Karin voelt het anders. Die vraagt zich af wanneer het normale leven weer eens doorgaat. Het is een vraag die veel mensen bezighoudt en waar weinig mensen een echt antwoord op hebben.

Tussenjaar
Omdat al deze activiteiten momenteel stilstaan, denkt Karin meer na over wat ze wil gaan doen met haar toekomst. Want tijd om na te denken is er voldoende nu. Na haar diploma Zorg en Welzijn te hebben gehaald, wilde ze in de kinderopvang gaan werken. Maar toen ze haar draai niet gevonden kreeg, wilde ze zich gaan oriënteren op andere sectoren in de zorg zoals de ouderen- of gehandicaptenzorg. Ze hoorde hier positieve verhalen over van kennissen en wilde graag zelf meer leren van de praktijk. Er werd een plan opgesteld, dat vervolgens totaal in duigen viel door Corona. "Ik zou eigenlijk mee gaan kijken met mensen uit mijn netwerk. Maar alles is stopgezet nu. Dat is voor een controlfreak zoals ik niet eenvoudig, ik wil graag vooruit kunnen plannen."

Met de meiden
Het is druk in het bos op zaterdag, veel mensen zoeken de natuur op nu alle winkels gesloten zijn. Normaal gesproken zou Karin niet door de bossen wandelen op een zaterdagnamiddag. "Op zaterdag was er repetitie en gingen we daarna stappen met mijn vriendinnen. We hebben een hele hechte vriendinnengroep van acht meiden. Er zijn veel dingen die we samen doen het hele jaar door, zoals de carnaval, alle kermissen afgaan in de dorpen of straks in de zomer de festivals. Iedere keer was er wel iets anders. "Echt zoals vroeger weer stappen, even helemaal losgaan, nee dat zit er gewoon niet in. Gelukkig heb ik wel een vriend waar ik naartoe kan gaan. Maar ik mis die hoogtepunten om naar uit te kijken."

Vooruitkijken
Deze Knegselse kletstante moet het dus even met kleine dingen doen en dat is wennen. "Eerst keek ik bijvoorbeeld nooit tv, maar nu ben ik echt dingen op tv aan het volgen." Voor de avondklok inging, was het nog mogelijk om samen met vrienden een bordspelletje te spelen. Maar de groepjes van acht werden groepjes van vier en nu mag het zelfs helemaal niet meer. Dinsdag is haar wekelijkse vrije dag, nu kan ze zelfs uitkijken naar een bezoekje aan de supermarkt of het Kruidvat. Een hoogtepunt dat eigenlijk geen hoogtepunt zou moeten zijn, maar het is even niet anders en Karin kan er ook wel om lachen. "Tja, dat Kruidvat bezoekje is dan zeg maar, hét moment van de week, dat is toch erg? Ik vraag me af hoelang het nog gaat duren."

Piekeren en plannen
Karin is niet de enige die veel nadenkt over de toekomst. Alle dingen die vanzelfsprekend waren zijn nu bijna onmogelijk of zelfs verboden. Om het piekeren en plannen een beetje te relativeren, probeert Karin onderscheid te maken tussen de dingen waar ze wel invloed op heeft en de dingen waar ze geen invloed op heeft. "Nu met Corona, daar kan ik niets aan doen. Het heeft het gewoon overgenomen. Iedereen is er klaar mee, al roept de één er harder over dan de ander. Ik denk niet dat er veel mensen zijn die denken 'goh, dat corona bevalt me wel'. Iedereen wil gewoon weten wanneer het klaar is. Niemand heeft het antwoord. Ik geloof wel dat dit moment echt wel de geschiedenisboeken in zal gaan."

Bescheidenheid
Inmiddels heeft het bos plaatsgemaakt voor het dorp. Karin loopt met stevige pas Knegsel binnen. Ze vertelt dat ze zich eigenlijk afvroeg waarom zij gevraagd is voor het interview. Want ze kan dan misschien wel goed kletsen, eigenlijk vindt ze haar eigen verhaal niet zo bijzonder. "Ik zeg altijd dat ik helemaal niet zoveel mensen ken in Knegsel en ik heb ook wel getwijfeld, maar toen heb ik thuis gezegd, ik kan gewoon wel wat vertellen, ja dat kan ik wel." Karins bescheidenheid siert haar, haar lach is aanstekelijk en continue aanwezig, ondanks de onzekerheid over de toekomst, de plannen die in duigen vielen en de onzekerheid over hoe lang deze coronatijd nog duurt. Haar geduld en vriendelijkheid zijn bewonderingswaardig.

Zekerheid
Maar er is niet alleen onzekerheid. Een aantal dingen zijn wel zeker. Het is zeker dat Karin een voorbeeld kan zijn voor iedereen die ook aan het leren is hoe om te gaan met onzekerheid. Wat ook zeker is, is dat Karin straks weer op het podium zal staan, een korfbalwedstrijd of bugel zal spelen. Het is zeker dat Karin weer naar de bioscoop kan gaan met haar vriend. En ... er komt een moment komt dat Karin weer helemaal los kan gaan met de meiden. "Daar heb ik zoveel zin in, dan heb je weer echt iets om naar uit te kijken, dat je bijvoorbeeld weer de hele dag kan toeleven naar dat avondje stappen."

In bloei
Al lopend wijst Karin haar ouderlijk huis aan en de kas waar de tulpen in bloei staan. Opdat Karin straks zelf ook weer mag bloeien en groeien. Wanneer dat moment komt is onzeker, maar dat het er komt, is zeker.