Yolanda van Leest; Het liefst altijd buiten
Yolanda's moestuin is op loopafstand van haar huis in de Goirlese wijk De Hellen. De sneeuw biedt ons een fraai inkijkje van wat er zoal rondscharrelt. "Oh, wat leuk, kijk nou", roept Yolanda bij het zien van sporen die naar een muizenholletje leiden. Ook onder de composthoop woont een muis. "Hier staat knoflook", zegt Yolanda wijzend naar een paar groene sprietjes die boven de sneeuwlaag uit piepen.
Eigen boontjes doppen
Yolanda stapte niet helemaal blanco in haar moestuinavontuur maar wanneer begin je met zaaien en hoe pak je dat aan? "Ik heb echt veel ingelezen." Ze verdiepte zich in wisselteelt en maakte een zaaiplan. Het groeiproces van dichtbij volgen, vindt Yolanda prachtig: "De bloemetjes van de boontjes, da's supermooi." Het leukste was natuurlijk de eerste oogst uit eigen tuin. "Dat zo'n zaadje na zes of acht weken eetbaar is", vertelt ze, "Dat je dan je eigen boontjes kunt doppen... hartstikke lekker, ze smaken echt anders." Het verjaardagscadeau viel in goede aarde. En het bracht haar zoveel meer. "Hier kan je gewoon altijd buiten zijn. 's Ochtends rond een uur of zes naar de tuin en dan lekker met mijn handen in de grond bezig zijn." Yolanda is er anders door gaan kijken, ze kreeg meer oog voor de natuurlijke levenscyclus. De natuur had voor Yolanda als zes-/zevenjarige al iets magisch. Ze groeide op in Zuid-Limburg waar haar vader in de mijnen werkte. Ze heeft dierbare herinneringen aan hun ochtendwandelingen. Als hij na een nachtdienst om zeven uur thuis kwam ging hij met haar nog even de natuur in: "Er was altijd wel iets te zien of te beleven."
Een ander spoor
Tijdens onze wandeling door het Riels Laag genieten we van allerlei diersporen in de sneeuw. Sporen van een haas, van konijntjes, van reetjes, van mensen, veel mensen. Tegelijkertijd bespreken we onze ingewikkelde maatschappij die vooral voor jongeren behoorlijk lastig is, vindt Yolanda als moeder van twee twintigers. "Als je nu opgroeit - de wereld ligt open voor je, alles is bereikbaar, maar eigenlijk kan je het beter niet doen vanwege het milieu. Dat is een dubbele boodschap." Yolanda ziet dat er jongeren opstaan, jongeren die echt verandering willen, maar nu nog vastlopen in het huidige politieke stelsel. "Deze jongeren zitten misschien over een aantal jaren in de politiek", zegt Yolanda, "Alleen ben ik bang dat het voor het klimaat te laat is." Wat ze graag zou willen is dat het vaker in beeld zou komen wat we doen met onze aarde, wat de gevolgen daarvan zijn en hoe het anders zou kunnen.
Global Goals
Maar waar kun je terecht als je informatie zoekt over alternatieven? "Ik weet het niet", zegt Yolanda. Vanuit die behoefte heeft ze, als programmamaker bij de bibliotheek, het plan opgevat om daar werk van te maken. In Denemarken zag Yolanda hoe de bibliotheek van Aarhus de zeventien duurzame ontwikkelingsdoelen, de Global Goals, op eenvoudige wijze begrijpelijk maakte voor iedereen. Dat spreekt haar aan. Inzichtelijk maken hoe we in onze gemeente aan de slag gaan met de werelddoelen voor duurzame ontwikkeling. "Je kan wel roepen 'Wij ondersteunen de Global Goals'", maar vraagt Yolanda zich af, "Zou je niet eerst vertellen wat het is?" Wat zijn die werelddoelen? En wat is onze lokale aanpak voor de mondiale problemen? Als we vragen hoe het ideale plaatje er voor Yolanda uitziet, lacht ze: "Bier, (vegan-) bitterballen & biodiversiteit, de drie B's, op dat niveau zou ik het gesprek willen faciliteren." Een mooi vooruitzicht voor ná Corona. En mocht u een aansprekend voorbeeld hebben, in Yolanda's Global Goals-kast in de bieb is er ruimte voor!
