Marja van der Poort: Koester de makers van de toekomst

"Ik vind het fantastisch werk. Je bent heel nauw betrokken bij de ontwikkeling van jonge mensen, je kunt ze helpen en als ze na een aantal jaren hun plek gevonden hebben in de maatschappij, dan ben je super trots. Je maakt gewoon echt het verschil. Dat geeft betekenis aan mijn werk", aldus Marja van der Poort (53) uit Bladel over haar baan als teamleider praktijkonderwijs op het Pius X-College.

"Ik wilde niet van jongs af aan het onderwijs in. Nee, helemaal niet. Na een jaar toerisme was ik daar enthousiast over en ben ik de opleiding Hotelmanagement gaan doen. Drie jaar in Leeuwarden en daarna heb ik nog een jaar in Den Haag gestudeerd."

Via Center Parcs naar het Pius X
"Na mijn afstuderen ben ik bij de Vossemeren in Lommel gaan werken, als leidinggevende in een van de restaurants. Dat was een hele leuke baan om mee te beginnen. Op de Kempervennen in Westerhoven was een apart Center Parcs trainingscentrum waar cursussen werden gegeven, bijvoorbeeld introductietraining voor nieuwe medewerkers. Die mocht ik verzorgen. Vervolgens kwam er een heel groot project waarbij we herintreders op gingen leiden en zo kwamen er geleidelijk steeds meer trainingen bij. Uiteindelijk heb ik dik vijftien jaar voor Center Parcs gewerkt en daar kijk ik met heel veel plezier op terug. Inmiddels zat ik in een andere levensfase. Ik was getrouwd en had twee zonen. Dat bleek lastig te combineren met mijn baan, want soms moest ik daarvoor naar Drenthe of Zeeland. Dat ging niet meer als moeder van jonge kinderen. Met pijn in mijn hart heb ik besloten om daar weg te gaan. Tijdens mijn werk op het trainingscentrum had ik mijn tweedegraads bevoegdheid consumptieve technieken gehaald en daarom heb ik vervolgens een open sollicitatie verstuurd naar het Pius X-College. Daar gebruikte ik per ongeluk de term 'praktijkonderwijs' terwijl ik eigenlijk bedoelde dat ik op het vmbo in de praktijkvakken wilde werken. Maar ik mocht starten op de praktijkschool. Dat is ongeveer zeventien jaar geleden en ik zit er nog steeds", vertelt Marja geamuseerd.

Leren door te doen
"Gaandeweg raakte ik steeds meer geïnteresseerd in het ontwikkelen van goed onderwijs en van het een kwam het ander. Zo ben ik teamleider praktijkonderwijs geworden. Eerst samen met iemand anders en uiteindelijk alleen. Het praktijkonderwijs is een relatief kleine afdeling met een eigen locatie binnen de grote schoolcampus. Hier zitten kinderen die wat extra ondersteuning kunnen gebruiken en vooral leren door doen. Alles is hier heel praktisch vormgegeven, want zo komen ze beter tot ontwikkeling. Op de basisschool hebben ze vaak gehoord dat ze niet meekunnen met bijvoorbeeld taal of rekenen en hier komen ze erachter dat ze eigenlijk heel getalenteerd zijn, met name in praktische vaardigheden. De opleiding duurt gemiddeld vier tot zes jaar. Je stroomt uit als je een arbeidscontract hebt of bent aangenomen op een Mbo-opleiding", legt Marja uit. Volgens haar vergt werken in het praktijkonderwijs meer dan alleen vakkennis. Marja: "Je moet van leerlingen, van mensen, houden. Zonder relatie geen prestatie. En het gaat 24/7 door want als iemand hulp nodig heeft, dan ben je er voor je leerlingen."

Onderwijsgenen
"Mijn man is rijinstructeur, toch ook een soort docent. Onze zonen hadden totaal geen interesse in technische dingen of bijvoorbeeld biologie, maar onderwijs was wel iets wat ook hen paste. De oudste is leraar aardrijkskunde en mentor, en de jongste heeft het diploma onderwijsassistent en zit nu op de Pabo. Onze jongens doen het heel goed. Ze zijn geen vakidioten; ze vinden het vooral leuk om met mensen te werken", zegt Marja trots. Ze wil graag een lans breken voor de kinderen in het praktijkonderwijs. Marja: "De doelgroep is klein, maar het zijn wel de mensen waar we op zitten wachten: de makers van de toekomst. Geef ze ruimte, vertrouwen en een extra stukje aandacht. Koester ze, want dat verdienen ze!"