Rondom de kerk

Frans Hendrikx, Geert Vosters, Leo van Gorp, Marte van de Loo, Jan Goorman, Ad van Es, Toon Schellekens en Frits Lavrijsen, de jongste begin 70 en de oudste midden 80 vormen samen het onderhoud korps van het Reuselse kerkhof, pastorietuin en de ruimte rondom de kerk.

Na een tijdstip gevonden te hebben wanneer iedereen kan stellen wij via de telefoon de vraag "Waar", "Op het kerkhof", klinkt aan de andere kant van de lijn. We denken hij maakt een grapje, maar al snel blijkt dat daar een soort van kantine staat.

Tuinieren
Naast het in aanbouw liggende MFA De Kei staan de mannen ons op het afgesproken tijdstip buiten op te wachten. "We zullen urst mér un foto maken want nou staon we op 'n rijke", stellen ze voor. Nadat daarna iedereen in de kantine een stoel gevonden heeft en de koffie is ingeschonken lijkt het of iedereen tegelijk in de 'preekstoel' staat. Het blijkt dat iedereen alle werkzaamheden verricht, maar na heen en weer gepraat is Frits er onder andere voor het kanten snijden, Leo voor het maaien, Ad van Es voor werkzaamheden aan de calvarieberg en blad ruimen en Jan Goorman vertoeft hoofdzakelijk in de pastorietuin. Elk jaargetijde heeft zo zijn bepaalde werkzaamheden. Onkruid wieden, gras maaien, snoeiwerk, bladruimen de mannen weten zich altijd heel nuttig te maken. "As er ginne vorst in de grond zit kunne wij altijd werken", zegt Toon. De hagen knippen start in juni, een klus wat weken duurt. "Ja dat is een hels karwei", zoals Frits het benoemd. Zijn collega's kunnen dit alleen maar beamen. Verzakte graven ophalen is ook een van de klussen die regelmatig voorkomt. Meestal met regenachtig weer spoelt het zand onder de het gras weg. Graszoden bij desbetreffend graf worden er dan afgehaald, een paar kruiwagens zand erin en de zoden worden weer terug geplaatst. "We hebben daar een trilstamper voor anders kunnen we aan de gang blijven", aldus Leo van Gorp.Zo wordt deze klus tot in details aan ons uitgelegd. Qua gereedschap zijn de werklui goed voorzien en ook het onderhoud daarvan doen ze hoofdzakelijk zelf.

Buurten en werken
Op woensdag is eigenlijk de vaste werkdag, maar er zijn erbij die hier hun tweede thuis hebben. De reden waarom ze dit vrijwilligerswerk doen klinkt een eenstemmig antwoord: "Da we ut gèrre doen en vur de sociale contacten. Samen een bakje koffie drinken, daar waar we nu zitten of in de pastorie." Het werk wordt zeker wel gewaardeerd zowel door het kerkbestuur als de kerkhofbezoekers. Een keer per jaar maakt de groep een fietsuitstapje wat uiteraard heel gezellig is, klinkt het in koor. Een rondleiding op het kerkhof wordt ons niet onthouden. Je zou snel zeggen: 'Wat 'n 'dooje' boel hier', maar wat rondwandelend en na de uitleg zien we welke werkzaamheden er verricht zijn en wat nog moet gebeuren zoals de noeste arbeid bij enkele verzakte graven. De mannen kijken trots rond hoe het kerkhof, de parochietuin en ruimte rondom de kerk er pico bello uitzien. Maar zoals eerder gesproken er is altijd werk aan de winkel.

Maar hoelang nog?
"We maken ons zorgen over de toekomst van dit vrijwilligerswerk, we worden allemaal ouder, zolang het lichaam het toelaat blijven we dit doen. Mèr wij zèn ut kleinste clupke binnen onze parochie, mèr wel mee 't mist werk", wordt met stemverheffing geroepen. Dat wil toch wel zeggen dat de nood hoog is qua uitbreiding. "Je hoeft heus geen hooggeschoolde hovenier te zijn. We hebben meer werkgerei dan werkvolk", klinkt het uit de mond van nestor Toon. Alle gekheid op een stokje, het is een gezellig clubke, maar het is hard nodig dat er vrijwilligers bijkomen. Hoe kunt u meer informatie verkrijgen: kuier woensdags over het kerkhof spreek iemmes aan die daar aon ut werk is of ge belt aon bij de pastorie.

Geef uw tekst hier ...