Lichtje in de duisternis;

Hoe een klein berichtje grote gevolgen kan hebben!

Door Riny Brandes-van den Dungen

De meeste mensen willen graag iets betekenen voor hun omgeving. Vaak laten ze zich echter tegenhouden door de gedachte dat ze te weinig kunnen doen in hun eentje. Toch is er niet altijd heel veel nodig om tot grote resultaten te komen.

Carolien
Op facebook verscheen een kort berichtje van Carolien. Ze had van de Postcodeloterij een bon ontvangen waarmee ze twee sfeerlichtjes kon afhalen. Omdat ze graag een ander blij wilde maken met een lichtje in deze donkere dagen had ze die bon geschonken aan het Aquinohuis. Niemand had ooit verwacht wat deze mededeling teweeg zou brengen.

Fons
De manager van het Aquinohuis, Fons van Hove, werd aangenaam verrast bij het openen van de voordeur; een grote stapel cadeaubonnen lag op de mat. "Veel mensen hebben het voorbeeld van Carolien gevolgd. Het is veel groter geworden dan we verwacht hadden, maar het is wel heel leuk om te zien. Er zijn meer mensen die last hebben van eenzaamheid dan je denkt. Hoe mooi is het om hen dan te laten zien dat er dorpsgenoten zijn die aan hen denken, zeker in deze periode." Wanneer Fons aan het woord is word je vanzelf enthousiast, dat is ook wat hij graag doet: mensen activeren en verbinden. "Al vlug kreeg ik in de gaten dat dit te groot werd om alleen te verwerken dus ben ik verbinding gaan zoeken met anderen. De supermarkt helpt bijvoorbeeld met het verzamelen en scannen van de lichtjes, van een aantal partijen krijgen we hangertjes om toe te voegen aan de pakjes en de mensen van Werkzin gaan alles inpakken."

Johan, Twan, Stan, Lars
Bij Werkzin werken mensen met een beperking. "Wij hebben net de kerstboom versierd", zegt Stan trots terwijl hij verder gaat met zijn legpuzzel. Ook Twan is bezig aan een puzzel, een van niet minder dan 1.000 stukjes. "Wij zullen wel laten zien hoe we de lichtjes inpakken", zegt hij. Samen met Johan knipt hij een stuk cellofaan van de rol. De schaar komt af en toe gevaarlijk dicht bij de mouwen maar alles komt goed. Begeleidster Irene vertelt: "Normaal gesproken krijgen ze meer hulp maar voor de foto willen ze het graag alleen doen." "Kijk", zegt Johan, "op deze pakjes zit al een kaartje en een hangertje." Het is mooi om te zien hoeveel plezier ze hebben in hun werk. Ze vinden het jammer dat Lars vandaag niet aanwezig is want ook hij is een van de inpakkers.

Zin in werk
De mannen van Werkzin hebben duidelijk zin in hun werk; ieder doet wat past bij zijn niveau. Op de vraag wat ze het leukst vinden, hebben ze meteen een antwoord klaar. "Soep maken", zegt Stan zonder aarzelen en voegt eraan toe: "Weet je dat Sinterklaas hier geweest is vorige week? De echte!" Johan heeft een andere voorkeur: "Ik ga graag boodschappen doen en ik speel graag bingo op de laptop. Soms mogen we zelf tosti's maken." De boterhammen met kaas en ham smeert hij thuis en bij de lunch gebruikt hij het tosti-ijzer om ze lekker warm te maken. Ook Twan hoeft niet lang na te denken: "Ik hou van feestjes maar niet van carnaval want dat is te druk. Ik puzzel graag, samen met oma, en uitstapjes vind ik leuk naar een museum of zo." Dat laatste vinden ook de andere twee heren leuk. Samen noemen ze een aantal musea die ze in het verleden bezocht hebben: Klompenmuseum, Valkeniersmuseum, Varkensmuseum, Struisvogelmuseum. "Of dat laatste klopt weet ik niet hoor", zegt Irene lachend, "Ze hebben in ieder geval al verschillende uitstapjes gemaakt. Er is overigens nog plaats voor nieuwe cliënten hoor." Er zal nog even gewerkt moeten worden aan het inpakken maar binnenkort zullen de cadeautjes toch kunnen bijdragen om een beetje extra licht te brengen in deze donkere dagen.