Margaret Kooij-Galama; “Inzetten voor anderen maakt gelukkig”
Voor Margaret Kooij-Galama (76) is stilzitten niks. Ze heeft haast een half leven aan vrijwilligerswerk achter de rug bij het Nederlands Beauraing comité en De Zonnebloem, waarvan ze nu nog actief lid is. Daarnaast zet ze zich in voor het Platform Gehandicapten Goirle. "Het voelt goed om iets voor anderen te doen", hierover vertelt ze graag meer.
Door Margot van de Gevel
Loopbaan
"Ik begon mijn loopbaan als stenotypiste, dat betekent dat ik me bij Ahold bezighield met kantoorwerk. Daarnaast werkte ik ook in de winkel als caissière. Na een aantal jaar werd ik ook lid van de ondernemersraad. Dat was net rond een moeilijke tijd", zegt Margaret. "De eerste stakingen in de detailhandel vonden toen plaats voor betere salarissen en werkomstandigheden", verheldert ze. Als lid van de ondernemersraad kwam ze op voor de fabrieksmedewerkers. "Het kwam neer op veel overleggen en een verbinding zijn tussen de kantoormedewerkers en werkende kracht op de vloer." Na een reorganisatie besloot ze dat het tijd was om een nieuw pad te bewandelen.
Een nieuw pad
Ze kwam terecht bij een horecazaak Schalluinen waar ze nog drieëntwintig jaar gewerkt heeft tot haar pensioen. "Hier heb ik de mensen van Beauraing leren kennen", zegt ze. De horeca werd twee keer per jaar opengesteld voor het Nederlands Beauraing Comité Pro Maria. De pelgrims en de vrijwilligers kregen dan koffie en gebak voordat ze hun reis naar het bedevaartsoord vervolgden. "Ik kon altijd goed met hen opschieten, naast koffie en thee gaf ik ook chocolademelk omdat ik vond dat ze dat verdienden", lacht Margaret. Uiteindelijk vroeg ze of ze een keer mee kon gaan. "Mijn baas dacht dat ik het één keer en daarna nooit meer zou doen, ik heb het uiteindelijk bijna dertig jaar gedaan, twee keer per jaar."
Het heilige Beauraing
"Het bedevaartsoord van Beauraing is een mooie, bijzondere plek", vertelt Margaret. Ze beschrijft wat de plaats zo uniek maakt: "Schijnbaar heeft Maria met het gouden hart zich getoond in 1932. Ze zei dat mensen moesten bidden voor de zondaars en zieken." Sindsdien komen mensen naar de plek toe. "Ik heb een van de zieners ontmoet, het lijkt me moeilijk om in deze tijd te zeggen dat je haar hebt zien lopen, maar dat is dan ook het mooie van geloof", zegt ze. De kracht hiervan zag ze al na een dag terug bij de bedevaartgangers. "Ze kregen een vertrouwelijk gevoel, werden blij van het samenzijn én hadden het ook nodig."
Samenzijn geeft kracht
"De gehele week draaide om de pelgrims, ze werden dan eindelijk gezien. Dat was niet altijd zo in hun verzorgingshuis vanwege drukte", vertelt Margaret. Als vrijwilliger hield zij zich tot haar zeventigste bezig met het verzorgen van de mensen, dit omschrijft ze als dankbaar werk: "Ik zorgde ervoor dat ze er stralend uitzagen én dat ze zich zo voelden, ook hielp ik mee door bijvoorbeeld te zingen als iemand dat zelf niet meer kon. Daar maak je iemand zo gelukkig mee." Daarnaast konden de bedevaartgangers hun verhaal kwijt en steun van elkaar ontvangen. "Ik ben niet per se praktiserend gelovig, maar ik verbaasde me de eerste keren wel over wat het contact voor hen betekende."
De Zonnebloem Goirle
Wat sociale contacten kunnen doen met mensen ziet Margaret ook terug in het vrijwilligerswerk dat ze doet voor De Zonnebloem. "Nadat ik in Goirle ben komen wonen kwam ik met de voorzitter van destijds in aanraking en zodoende wilde ik me inzetten voor de stichting." Naast regulier vrijwilliger is ze veertien jaar bestuurslid geweest en zit ze nu in de commissie voor bezoekers. Naast gezellige activiteiten organiseert De Zonnebloem in Goirle via vrijwilligers bezoekjes aan huis voor ouderen die minder mobiel zijn. "De commissie maakt contact met nieuwe gasten en kijkt welke vrijwilliger het beste bij diegene past. Dat doen we vanuit ervaring en mensenkennis", zegt Margaret, die inmiddels dertig jaar vrijwilliger is.
Maatwerk
Zelf gaat zij om de week op de koffie bij haar bezoekgasten. Per vrijwilliger en gast verschilt het contactmoment, ze kijken hierbij wat voor hen passend is. "Ik denk dat elke vrijwilliger dit op een leuke manier weet in te vullen." Het is niet altijd rozengeur en maneschijn weet Margaret ook: "Je maakt soms iets moeilijks mee, de coronaperiode is hier een voorbeeld van. Het contact ging moeilijker omdat je elkaar niet in het echt kon zien en het een onzekere tijd was." Nu is dat gelukkig achter de rug en kunnen er weer leuke activiteiten worden georganiseerd. "Het is fijn om te zien dat we gasten blij kunnen maken."
Platform voor gehandicapten
Naast individueel extra voor anderen te zorgen, onderneemt Margaret ook actie bij het platform Gehandicapten Goirle en Riel. "Met het platform komen we op voor mensen met een beperking in de gemeente. We kijken naar de toegankelijkheid van wegen, gebouwen en vervoer, of huishoudelijke ondersteuning." Dit kan gaan van een afstapje dat ongelukkig ligt tot reclameborden die in de weg staan of te smalle winkels waar geen rollator, scootmobiel of rolstoel doorheen kan. "Vaak is het zo dat iets vanuit de regels op papier mag, maar dat de praktijk laat zien dat het niet gaat. Het kan dan echt vechten tegen de bierkaai zijn. Maar wanneer we gewin halen wordt het ook snel aangepast, dus dat is goed", zegt ze trots.
Lintje
Dinsdag 26 april van dit jaar was een speciale dag voor Margaret. Ze werd die dag benoemd tot Lid van de Orde van Oranje Nassau. "Het werd lang voor mij geheim gehouden. Ik had echt niet door dat ik een lintje zou krijgen, dus het was een grote verrassing." Als ze er op terugkijkt vindt ze het nog speciaal: "Nu het bezonken is vind ik het toch wel heel bijzonder, ook omdat veel mensen meehelpen om alle gegevens te controleren." Het vrijwilligerswerk wil ze nog een tijdje blijven doen. "Het geeft een goed gevoel om anderen te helpen."
Geef uw tekst hier ...
