Opruimen
Door Ruud Thijssen
Bij het woord hierboven krijg ik al rillingen. Ik ben niet zo'n opruimtype, ik stel dat meestal zo lang mogelijk uit. Het is niet dat ik enorm materialistisch ben ingesteld, maar ik bewaar graag onder het mom van 'dat kan nog wel ooit handig zijn' of 'daar kan ik nog wel eens iets mee maken' of 'herinneringen'. Want 'je weet maar nooit'. Van oude studieboeken, restjes klus- en knutselspullen, dozen van aankopen, administratie van tig jaren gelden tot schoolagenda's en foto's van vroeger.
Hoog tijd om daar eens een schifting in te maken: we zijn begonnen met opruimen. Van logeerkamer tot cv-hok, van werkkamer tot berging; alle kamers gaan we na, alle kasten gaan open en alle dozen worden nagekeken. Niks blijft gespaard. Keer op keer sjouwen we een aantal dozen naar beneden, welke helemaal uitgeplozen worden. Laadje voor laadje, kastje voor kastje en doosje voor doosje; alles wordt bekeken en afgewogen 'bewaren' of 'toch maar eens weggooien'? En dan kom je van alles tegen (en besef je pas echt hoeveel spullen een mens kan verzamelen in de loop der jaren…).
Vaak heb je al snel door of iets weg mag of niet. Dat begint heel goed en zeker in het begin ben je nog enthousiast. Spullen die weg mogen, worden bij ons direct gesorteerd in allerlei afvalstromen papier/karton, stof, restafval, naar de kringloop of naar derden (lees: nichtjes en neefjes blij maken). Maar de bak met 'twijfels' vult zich ook net zo snel; vaak met herinneringen aan vroeger. En dan vlot het opruimen al minder snel en wordt het ook iets moeilijker.
Je gaat terug in de tijd, de herinneringen komen weer bovendrijven en af en toe wordt er zelfs een traantje weggepinkt bij mooie en bij moeilijke herinneringen. Rouwkaarten van dierbaren die ons hebben verlaten, knuffels, poëziealbums en zwemdiploma's (inclusief foto met een trotse opa en oma); alles komt voorbij. En na een kort moment van dromen, land ik snel weer op aarde, klaar om het besluit te nemen: bewaren of toch maar eens weggooien. Ik zucht en kijk wat verward om me heen 'wat zal ik ermee doen?'
Veel van bovenstaande gevallen monden overigens uit in 'toch maar weer bewaren', maar dat terzijde. Ook kom ik allerlei zaken tegen, waarvan ik niet eens meer wist dat ze bewaard waren of dat ik ze nog had. Van medailles van mijn eerste tenniswedstrijden, kinder-knutselwerkjes, ingeplakte droogbloemen van een biologie-opdracht en fotonegatieven. Tijd om hier afscheid van te nemen. Ik merk dat al het opruimen me ook wel rustig maakt en dat ik er echt een opgeruimd gevoel van krijg. Dat stemt me blij. Ondertussen zijn de kledingbak, papierkliko, de vuilniscontainer, maar zeker ook de kringloopwinkel goed met onze opruimwoede. Mijn tip aan u, kijk eens rond in uw huis en begin 2023 lekker opgeruimd!
