Peter Kuijpers; Weer terug naar de Kempen

Peter Kuijpers is 61 jaar geleden geboren in Luyksgestel en groeide daar op in een gezin met drie kinderen. Na een lastige periode op de lagere school en enkele traumatische gebeurtenissen in zijn leven woont hij weer in Eersel en vult zijn dagen met allerlei zingevende activiteiten.

Doordat hij dyslectisch was, kon hij erg moeilijk meekomen op de lagere school. Peter: "Het was een hel voor mij; men zag mij als een moeilijk ventje dat niks wilde." Het lezen gaat op een langzamer tempo, maar hij heeft vooral moeite met spelling en schrijven. Peter: "Gelukkig hebben we tegenwoordig de PC die alles corrigeert." Maar met zijn handen is Peter erg handig; wat zijn ogen zien kunnen zijn handen maken. Na de lagere school ging hij naar het individueel technisch onderwijs (ito) in Valkenswaard waar veel praktijkles wordt gegeven. Daar vond hij zijn draai en bekwaamde zich in allerlei praktische vakken.

Militaire loopbaan
Nadat hij enkele jaren had gewerkt, ging Peter voor vijf jaar in het leger en dat was een fantastische tijd vooral doordat alles strak was georganiseerd en een soort van regelmaat kende. Achteraf gezien had dit ook te maken met het feit dat later bij hem een vorm van autisme is vastgesteld. Hij werd opgeleid tot YP408 chauffeur en radarspecialist en in die functie is hij op 21-jarige leeftijd voor vier maanden uitgezonden naar Libanon. Peter: "Enerzijds een fantastische tijd, maar ik heb ook verschrikkelijke dingen meegemaakt waar ik een trauma aan heb overgehouden." Hij werd namelijk tijdens een missie gegijzeld door de PLO en met de dood bedreigd. Hij krijgt daarvoor EMDR-behandeling wat helpt om zijn trauma te verwerken. Peter: "Maar de kameraadschap is altijd sterk geweest en vrijwel het hele peloton van toen ziet elkaar nu na veertig jaar nog steeds elk jaar." Hij heeft vervolgens na zijn tijd in het leger diverse opleidingen gevolgd en door een eigen manier van leren met goed resultaat afgerond. Daar is hij bijzonder trots op!

Leven met een dwarslaesie
1995 was voor hem een rampjaar. Allereerst een echtscheiding en vervolgens een ernstig motorongeluk waarbij hij een dubbele dwarslaesie opliep. Sindsdien is hij gedeeltelijk verlamd. Hij moest gedurende zes maanden revalideren om alles weer opnieuw aan te leren. Daarbij was het ook wennen aan een leven in een rolstoel. Peter: "Dan ligt heel je hele leven in puin. Je begint weer van voor af aan, eigenlijk als een baby met een luier aan." Na de revalidatie kreeg Peter ook ernstige depressieve klachten en zat hij flink in de put. Maar daar knokte hij zich weer uit. Peter: "Je moet kijken naar wat je nog wel kunt, zoeken naar mogelijkheden en werken aan jezelf." Het werken lukte niet meer omdat hij veel last had van zogenaamde 'grenspijn', ook wel 'fantoompijn' genoemd, veroorzaakt door de dwarslaesie. Hiervoor moest hij zeer zware pijnstillers slikken.

Terug naar de Kempen
Na een tweede huwelijk volgde ook een tweede echtscheiding, en wilde hij terug naar de Kempen om dicht bij zijn familie te wonen. Hij vond een appartement in Eersel waar hij sinds 2018 met veel plezier woont. Hij probeert zoveel mogelijk zelfstandig te blijven en zijn zus Angela is daarbij zijn steun en toeverlaat. Hij was echter voor de tweede keer in zijn leven weer helemaal alleen en kreeg opnieuw weer last van depressieve klachten. Opnieuw knokte hij zich hieruit, en zocht contact met anderen die ook soortgelijke klachten hadden met als doel om steun bij elkaar te zoeken.

Zinvolle tijdsbesteding
D'n Achterum bij De Boei in Eersel biedt hem een 'warm bad' en een 'tweede thuis'. Samen met lotgenoten brengt hij daar veel tijd door. Verder geeft Peter daar elke week les in mozaïek, een ambacht uit de tijd van de Romeinen dat hij zichzelf heeft aangeleerd. Peter: "Er is voor mij niets mooiers dan anderen te helpen om even hun problemen te vergeten."