Petra Houbraken; Kloek en kluchtig
Autotechniek is normaliter niet de eerste studiekeuze van een meisje, maar voor Petra Houbraken (45) uit Bergeijk was het dat wel. "Ik wilde eigenlijk vliegtuigmonteur worden," legt ze uit, "maar Tilburg was te ver weg." Toch blijft de overall tegenwoordig in de kast hangen, tenzij de toneelvereniging haar vraagt om een markante boerin te spelen.
Door Nancy van der Stap
De inspiratie ligt in dat geval dicht bij huis, want haar man Adrie runt een akkerbouwbedrijf. "Maar de boerderij is zijn ding", benadrukt Petra. Voor het werk draagt ze haar eigen beroepskleding. Ze is namelijk beveiliger bij GGzE De Grote Beek in Eindhoven. "De mooiste baan van de wereld", stelt ze glunderend.
Honkvast
Dat ze dit meent, blijkt wel uit het feit dat ze er voor de tweede keer is gaan werken. "In 2017 werden Adries ouders allebei ernstig ziek en ik besloot mantelzorger te worden", verklaart ze haar eerdere vertrek. Nadat beide geliefde familieleden alsnog opgenomen moesten worden in een verpleegtehuis, wilde ze graag terugkeren, maar het nieuwe management accepteerde geen parttimers. Toen dit na een overname veranderde, was haar terugkeer zo geregeld. "Ik had 's ochtends een gesprek en om half vijf was ik aangenomen." Nu geniet Petra weer van haar baan waarbij geen dag hetzelfde is. "Je kunt binnen- en buitendiensten draaien, hebt contact met iedereen: boze en blije mensen, cliënten en bezoekers, maar ook rechters en advocaten", somt ze op. "Je ziet veel en maakt ook veel mee." Gelukkig kan ze goed relativeren en bovendien heeft de omgang met zulk divers pluimage een positief effect op haar andere passie: toneelspelen.
Op de planken
Al 24 jaar is ze verbonden aan de toneelvereniging in Riethoven, het dorp waar ze opgroeide. "Zij hadden een feestavond op dezelfde locatie als waar ik een reünie had van de basisschool. We troffen elkaar in de hal en raakten aan de praat", memoreert ze haar eerste kennismaking. "Alles was zo mooi versierd. Niks was te gek." Het eerste jaar mocht ze alleen souffleren, net als iedere welkome nieuwkomer, maar de passie was al overgedragen. Inmiddels heeft ze vele rollen vertolkt. "Mensen beginnen al te lachen als ik opkom", visualiseert ze haar regionale bekendheid. Typetjes neerzetten vindt ze dan ook het mooiste wat er is. "Hoe onnozeler hoe leuker!" Ze heeft graag de lachers op haar hand, al is het ontbloten van tanden zeker geen voorwaarde. "Soms lachen mensen niet, maar zie je ze wel genieten en daar gaat het om: mensen een onbezorgde avond bezorgen."
Bijbuurtavond
En dergelijk resultaat vergt uiteraard een lange voorbereiding, die start nadat de regisseur een stuk heeft uitgekozen uit het door de lezerscommissie gepresenteerde aanbod. "Elke woensdag laat ik er alles voor vallen", benoemt Petra de ernst van repetitieavond. Toch draait die avond niet om het leren van tekst, verzekert ze. "Dat gaat spelenderwijs. We hebben het vooral leuk samen. Wij zeggen wel: de beste ideeën worden aan de bar geboren. Het toneelstuk is slechts een leidraad. We passen de rollen aan op de personen en situeren het in Riethoven met bijvoorbeeld straat- en familienamen."
Lichten uit, spot aan
Het hele jaar door is het team bezig met de voorstelling die ze bij aanvang van het nieuwe jaar opvoeren. "Iedereen weet: in januari is Peet van de planeet." Ze lacht erbij, maar het is serieus hard werken. "We bouwen een week aan het decor, daarna treden we drie weekenden op rij op en de laatste avond breken we alles weer af om plaats te maken voor de carnavalsvereniging." Mocht hierbij nou iemand ongelukkig geraakt worden door een toneelplank, hebben ze in ieder geval Petra om eerste hulp te verlenen. Want naast haar vrijwilligerswerk voor het toneelgezelschap is ze ook secretaris van de EHBO-vereniging. Stilzitten is duidelijk niet haar ding. "Je moet zelf de deuren openmaken", specificeert ze haar stoere werkethos. De voorstelling is immers pas afgelopen als het doek gevallen is.
