Positief

Als ik met mijn hond door de bossen wandel en nadenk over deze periode, dan is het toch net of ik in 'n rare film loop. Zo'n onwerkelijke film waarin dingen gebeuren die eigenlijk niet kunnen. Dus denk ik, als ik dadelijk met mijn vingers knip, dat alles weer voorbij is. Of dat je in een droom zit en als je 's morgens wakker wordt, alles weer als vanouds is. Maar ik hoor alleen de vogeltjes fluiten en vraag me af wat ze met elkaar communiceren. Ze zijn ook hun oplossingen aan het zoeken of hebben ze nergens weet van?

De overheid en instanties doen hun best, maar ze weten niet alles, maar moeten wel voor honderd procent beslissingen nemen. De krant openslaand en naar de nieuwsberichten luisterend, besef ik dat alles nog hetzelfde is als gisteren. As u dit leest zal de 'coronavlag' er weer heel anders bij hangen en hopelijk wat rooskleuriger wapperen. Het is ongelofelijk hoe in enkele weken alles is veranderd.

Er zijn geen demonstraties meer, geen voetbalrellen, minder woninginbraken, overvallen en straatroven. Minder auto's op de weg dus ook minder stikstof in de lucht. Is nou alles minder? Nee, er is meer saamhorigheid, verbroedering en een samenleving waarin men elkaar begrijpt. Tevens wordt meer creativiteit van ons verwacht. De sjoelbak, bordspellen en puzzels komen weer tevoorschijn.

Films worden tot in den treure bekeken en series kunnen eens 'bij gekeken' worden. We koken en eten samen, we groeien letterlijk en figuurlijk meer naar elkaar toe. Dit omdat we meer met elkaar praten en het tweede omdat de fitnesscentra gesloten zijn. We gaan samen met Olga Commandeur bewegen in de huiskamer. Ondertussen vinden de kinderen een oude step in de garage. Door pa wordt deze wat opgeknapt en in de eens zo mooi aangelegde tuin, wordt een stepcrossbaan met heuse zandheuveltjes en springschans gecreëerd. Als het buiten te koud wordt gaan diezelfde kinderen een kleurplaat maken voor opa en oma die de deur niet uit mogen. Maar we doen het allemaal ergens voor. We houden een meter vijftig afstand, maar we staan hand in hand en schouder aan schouder. Laten we hopen dat er in de wereld iets blijft hangen van de saamhorigheid die nu op vele plekken ontstaat. Natuurlijk, de tol is op dit moment heel hoog.

Maar hoe hard het ook regent: eens gaat de zon weer schijnen.