Taies en Mahroos Paikan: Vinden hun weg in Nederland
De zusjes Taies en Mahroos Paikan zagen geen andere uitweg dan vertrekken uit Afghanistan en vluchtten naar Nederland. Een nieuw bestaan wordt opgebouwd, maar Afghanistan wordt nooit vergeten.
Door Tineke van Korven–van Gils
Naar Hilvarenbeek en Diessen
De zeventienjarige Mahroos vervolgt: "We kwamen aan in Zwolle. We hadden geluk. Omdat we een groot gezin zijn, konden we bij elkaar blijven op een kamer en zaten er geen vreemden bij. Een asielzoekerscentrum is druk, vol met mensen van verschillende nationaliteiten. Na Zwolle zijn we naar Groningen gegaan. We wilden graag in de buurt van Hilvarenbeek wonen, bij onze grootouders. Dat lukte, na een tijdje konden we in Diessen gaan wonen. Sinds kort woon ik met mijn ouders en enkele broers en zussen in Hilvarenbeek."
Integreren
Voor de familie was het meteen duidelijk; integreren in Nederland is het belangrijkste. Dus meteen een baan zoeken en de taal leren. Taies: "We werken allebei bij de supermarkt in Diessen. Daarnaast ga ik twee dagen naar school om het Nederlands goed onder de knie te krijgen. In Afghanistan was ik afgestudeerd arts. Dat beroep kan ik in Nederland nog niet uitoefenen. Mijn Nederlands moet eerst, bijna, perfect zijn. Wanneer dat het geval is, moet ik nog enkele examens doen om hier arts te zijn. In Afghanistan was ik algemeen arts, mijn droom is om gynaecoloog te worden. Mijn man is begonnen bij een bedrijf in Oirschot. Hij werkte eerst in de fabriek, maar werkt ondertussen als system engineer op kantoor." Mahroos is begonnen met de opleiding tot tandartsassistente. "Dat gaat erg goed. Volgende week hebben we toetsweek, maar ik zie daar niet tegenop. Ik vind het niet zo moeilijk. De opleiding duurt drie jaar. Daarna wil ik een hbo-opleiding gaan doen. Of eerst werkervaring opdoen en dan een hbo-opleiding." Toekomstdromen die ze hier in Nederland gelukkig kunnen vervullen. "Dat is in Afghanistan voor meisjes en vrouwen helaas niet meer mogelijk. Het regime van de Taliban verplicht meisjes en vrouwen om binnen te blijven en het huishouden te doen. Scholing is er amper bij. Dat is ontzettend verdrietig."
Humanitaire ramp
Op 7 oktober werd Afghanistan getroffen door maar liefst vier zware aardbevingen. Alle vonden plaats in de buurt van Herat. "Daar komen wij vandaan, onze familie en vrienden wonen daar. Net als de ouders en enkele broers en zussen van mijn man", vertelt Taies. "Het is een van de armste regio's in Afghanistan. Huizen zijn primitief gebouwd, zonder fundering." Maar liefst twaalf dorpen zijn door de bevingen weggevaagd. Onder de slachtoffers zijn veel vrouwen en kinderen. Zij zaten in hun huizen, omdat zij niet naar buiten mogen. Mahroos: "Het is nu winter en ontzettend koud daar. Hulp is er bijna niet. De Taliban staat alleen hulp uit islamitische landen toe en dan ook nog mondjesmaat. Veel mensen slapen en wonen buiten op straat. Kinderen zijn wees geworden en zwerven maar wat rond. We hebben contact met familie en vrienden daar, een humanitaire ramp is gaande."
Actie
Voor de zusjes ligt hun toekomst in Nederland, maar hun zorgen liggen in Afghanistan. "De huidige situatie zit de hele dag in ons hoofd. We willen graag helpen, maar kunnen door het regime weinig. Geld overmaken naar onze familie kan gelukkig wel. Voor een euro help je daar mensen zoveel. Onze baas van de supermarkt heeft een actie opgezet, waarbij mensen hun statiegeld op lege flessen kunnen inleveren. We zijn hier erg blij mee, ieder beetje helpt."
Hollandse kost?
De zusjes zijn gelukkig in Diessen en Hilvarenbeek. "We wonen in een mooie omgeving met vriendelijke mensen. Ondanks de zorgen, vinden we het prettig hier. Alleen het Nederlandse weer en eten, dat went nooit", besluiten de dames met een knipoog.
Geef uw tekst hier ...