Afstandelijk
Anderhalve meter. Ik heb altijd gedacht dat een 'anderhalve meter' een uit de kluiten gewassen peettante was. Nu vind ik afstanden sowieso verwarrend, want ik heb óók lang gedacht dat een kilometer een weegschaal was. Maar we dwalen af. Anderhalve meter. Hoe gaan we dat doen? In het openbaar vervoer. Hoe dan? De helft van de stoelen eruit, verboden te staan in het gangpad? Hoe gaat de conducteur kaartjes knippen? Met een verlengde betonschaar? Bij sportclubs. Ik dacht eens poolshoogte te gaan nemen. Bij de atletiekvereniging zagen ze vooral veel hindernissen. Bij het enkelspel pingpong zagen ze niks. Dat vinden ze zonde van de tafel en niet netjes. De biljartclub zag wél voldoende kansen, daar hebben ze nog keus genoeg. En voor wielrenners is er onderweg ook geen verschil: die blijven ook op gepaste afstand elkaar het snot voor de ogen rijden.
Maar wat doen we met voetbal en hockey? Wordt het te kort dekken van je mannetje nu ook óp het veld strafbaar? De scheidsrechter draagt natuurlijk een antisputumspatscherm voor opspattend commentaar bij twijfelachtige beslissingen. In het kleedlokaal kokend water en bleekmiddel voor zijn fluitje. Over fluitjes gesproken: wat doen we tijdens de derde helft in de kantine? Voortaan ánderhalve meters bier om de overwinning te vieren? Ondertussen deelt het barpersoneel desinfectiezeep uit tijdens het zingen van het clublied 'Hand in Hand!' Niet echt handig. Ik hoorde dat er onlangs al een kastelein is opgepakt die op zondagmiddag toch de kroeg vol had zitten. Had niet gehoeven.
En de restaurants? Hoe houd je voldoende afstand tussen de tafeltjes en krijg je tóch voldoende mensen binnen voor een goede boterham? "Pasta?", vroeg ik aan de Italiaan. Het zal passen en meten worden. Ik wens dan ook iedereen heel veel succes. Hou je Thai. De zomervakantie wordt trouwens fantastisch! Dit jaar geen ellenlange files of in de rij voor het hurktoilet naast de Franse snelwegen. Geen gegijzelde armleuning in het vliegtuig door een snurkende buurman met koptelefoon op standje gehoorschade. We blijven thuis. Lekker een paar dagen naar Costa del Zolder én een lang weekend Køkendør.
Anderhalve meter. Het nieuwe gewoon. Ik hoop op een tijdelijk ongewoon. Dat er een vaccin wordt gevonden. En dat we daarna weer gewoon hand in hand, lekker dicht op elkaar, een toost kunnen uitbrengen op het leven. Dan bestel ik een biertje. U mag raden welke.